Ben sevdayý bilmezdim, gelip çaldý kapýmý,

Unuttuðum köþede, çürürken sevdim seni.

Sabýrla doldurmuþken, sýr dediðim yapýmý,

Musallanýn üstüne, yürürken sevdim seni.

Mecnuna çýktý adým, her sokak tanýr beni,

Kopmuþum masivadan, kendinden sanýr beni,

Böylesine bir suskun, gören aldanýr beni,

Gözlerimi perdeler, bürürken sevdim seni.

Seneler üstümüzden, ezerek geçer bizi,

Aklýmýn ta içine, çivilemiþ yar izi,

Dalgalar usul usul, çöle yýkar denizi,

Vicdaným seraplarý, korurken sevdim seni.

Yedi düvel gezerek, aramýþtým sevdaný,

Þiirlere yazmýþým, hiç bitmeyen davaný,

Duydum ki getirmiþsin, aþk ölmeden sedaný,

Kederleri alnýndan, vururken sevdim seni.

Vuslatýnla sözcükler, kalemime dizildi,

Acýyla kývranýrken, yar baðrýmýz ezildi,

Olmadýðýn her güne, gözyaþlarým süzüldü,

Ellerim dua dua, dururken sevdim seni.

Âdemi bilse idin, her an sana yanardý,

Topraðýnda yeþeren, dallarýna konardý,

Diline sus sürseler, yine seni anardý,

Ömrümü yollarýna, sürürken sevdim seni.

Âdem Efiloðlu