Bir düþ müydü gözlerin takýldým kaldým

Bir ömür boyu mutlulukla içine daldým

Bir sukuttu sözlerin ben içinde kayboldum

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Ýncinmedi hiçbir yaným kollarýnla sardýðýnda

Cennet bahçesinde gezdim gözlerinle baktýðýnda

Bir pýnardý o gönlün susayýp ben yudumladýðýmda

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Tebessümün oldu sukutun gönlümü baðladým

Bir ömür gülümseyen gönül deryanda çaðladým

Aþk ile sevmek neymiþ gönlüne girince anladým

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Þarkýlarý þiirleri mýsralarý ben sana yazdým

Oturdum karþýna o güzel gözlerine baktým

Ne tatlýymýþ bakýþýn kucaðýnda ben yattým

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Öyle mest etti ki aþk gönlümü dünyam silindi

Hakiki yurt cennetmiþ bu gönülle o an bilindi

Hakkýn nuru gönüle girince gerçek aþk göründü

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Ýdrak edilmez aþk sevda olmazsa gönül nedir

Aþk âleme sýðmaz gönüle sýðar bu Rahmettir

Dünyaya meydan okur aþk gönülle bu cesarettir

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Kul Mehmet’im yar bir düþtü düþtü gönlüme

Sakýn ola yanýnda zinhar kem sözleri söyleme

Ben yolumu þaþýrmýþken gel gir dedi gönlüme

Seni yar bildim o gönlün içinde ben yattým

Mehmet Aluç /Kul Mehmet