Bazý durumlar olur ki, ister istemez olayýn içine giriverirsiniz. Ýrade mi denir böylesi durumlara kader mi denir her ne denirse densin… Olayýn içine dalmadan edemezsiniz!

         Bu günlerde Almanya ile ülkemiz arasýndaki iliþkiler hayli limoni. Altý yýl hayli uzun bir süre bu ülkede Türk öðretmenliðini temsil eden birisi olarak bu duruma ilgilenmemek olmaz benim için.

         Almanya’yý öðretmen gözüyle irdelemek isterim. Almanya demek disiplin olgusunu her alanda en üst düzeyde uygulayan ülke demek. Almanya demek düzenin, kanun hâkimiyetin tam saðlandýðý, sosyal hukuk devleti demek. Almanlar, laiklik olgusunu içselleþtiren, din mezhep gibi uhrevi konularý yýllar önce akýlcý yöntemlerle çözüme kavuþturmuþ. Almanya demek planlý kalkýnan ülke demek. Almanya demek þehircilik anlayýþýný en iyi uygulayan, yeþili koruyan, geniþ parklarý, içinde kuðularýn, ördeklerin, kazlarýnýn korkusuzca yüzdüðü güzel göllerin ülkesi demek…

         Almanya demek, eðitim-öðretim çalýþmalarýna en çaðdaþ yöntemlerle yaklaþan ülke demek. Almanya, yurttaþlarýnýn kýlýk kýyafet ile deðil onlarýn üretkenlikleri ile ilgilenen ülke. Kendi mühendisini, doktorunu, bilim insanýný en donanýmlý þekilde yetiþtiren ülke demek. Almanya demek dershaneciliðin adýnýn bile anýlmadýðý ülke demek. Almanya demek ülke çýkarlarýna düþman radikal düþüncelere, örneðin Nasyonal Sosyalizm (Nazizm) zamanýnda müdahale eden ülke demek.

         Almanya bilindiði gibi girdiði iki paylaþým savaþýný kaybeden ülkedir. Hele II. Dünya Savaþý’nda iþgale uðrayan, kentleri yerle bir edilen, fabrikalarý yaðmalanan bu ülke günümüzde Avrupa’nýn en güçlü ülkesi durumunda. Almanya’nýn mucizevi baþarý sýrrý: Eðitime, bilime önem vermesi, halkýnýn tutumlu olmasý ve ülkelerinde birlik saðlamasýyla olanaklý hale gelmiþ.

         Doksanlý yýllarda Almanya’daydým. Çok iyi anýmsýyorum. O yýllarda Almanya’nýn ihracatý tam bizim on katýmýzdý. Eski cumhurbaþkanlarýmýzdan Özal’ýn bir sözü var, “Ne kadar paran varsa o kadar siyaset yaparsýn.” O yýllar, malum Berlin Duvarý’nýn yýkýldýðý yýllardý. Almanya, Doðu Almanya’yý açýkça söylemek gerekirse Ruslardan satýn aldý. Doðu Almanya’da bulunan Rus askerlerinin ülkelerine döndüklerinde iskân edilecekleri konutlarý bile Almanya yaptý.

         Ülkelerinde sosyal adaleti yaþama geçiren hakký, hukuku olabildiðince kendi yurttaþlarýna uygulayan Almanlarla iliþkilerimiz nasýl? Þu gerçekleri hatýrlamak benim gibi her Türk’ü üzer. Þanlý Plevne müdafaasýnda Gazi Osman Paþa’nýn emrinde birden patlayan beþ yüz topun Alman malý olduðu bilinir. I. Dünya Savaþý’ndaki silahlarýmýz Alman patentli ve de ordu komutanlarýmýzýn çoðu Alman generaliydi.

         Evet, O ülkedeyim yine, okula gidiyorum. Yaþlý bir Alman komþumla sokakta rastlaþýp selamlaþtýk. Bana söylediði sözler ilginç ve üzücüydü bir Türk öðretmeni için:

         “Siz panzer yapamýyor musunuz? DDR’den  (Doðu Almanya) kalan eski panzerleri bizimkiler size vermiþ. Türkiye’nin o panzerleri ülkenizde kullanmasýna söz ediyor.”  Almanya birleþince II. Dünya Savaþý’ndan Doðu Almanya’da kalma tanklarý Nato çerçevesinde ülkemize verilmiþ. Bizimkiler o tanklarý Güneydoðuda kullanýyordu. Almanya PKK’ya açýk destek verdiðinden benim verdiðim silahlarýmý kullanma diyordu!

         Demokrasi, insan haklarý… güçlü, sömürücü ülkelerin dillerine doladýklarý bir masaldan baþka bir olgu deðil. Almanlarýn bazý marifetlerini anlatmak isterim. Ülke sorunlarýna ilgi duyanlar elbette bilirler. Ýran Irak savaþý sonunda nihayet barýþ saðlandý. Bu kez Saddam Hüseyin Kuzey Irak’taki muhaliflerini sindirdi. Kadýn-çocuk demeden binlerce peþmergeyi kimyasal silahlar kullanarak öldürttü.  Bu kimyasallar Baðdat’ta imal edilmedi. Nerede imal edildi? Almanya’da. Kim sattý bunlarý Saddam’a? Bir Alman depo memuru! Alman hükümetinin haberi olmadý!

         Ayný þekilde Bergama’da altýn üretimine karþý çýkan köylülerimizin eylemini hatýrlayalým. O konuyu önceleri insanýmýzýn masum bir hareketi olarak görüyordum. Daha sonra olayýn özünün þu þekilde olduðunu öðrendim. Ülkemiz o yýllarda Almanya’dan yýlda 800 milyon dolarlýk iþlenmemiþ altýn ithal ediyor. Eðer ülkemizde altýn çýkarýlýrsa Almanya 800 milyon dolarlýk pazarýný kaybedecek. O bakýmdan gösteri yapan köylülerin finansmanýný Almanlarýn karþýladýðýný gazetelerimiz yazdý. Tabi bu konu çok derin bir konudur…

         Almanlarýn marifetlerinden birini daha söyleyeyim. Osmanlý Devleti kapitülasyonlarý kaldýrdýðý zaman müttefikimiz olmasýna karþý Almanlar bu uygulamamýza þiddetle karþý çýkmýþlardýr. Tarih yazar tüm bu gerçekleri.

         II. Dünya Savaþý’nda büyük can mal kaybýna uðrayan bu ülke savaþ sonunda baþ döndürücü bir hýzla kalkýnma programlarý baþlattý. Yýkýlan sanayi teslislerini yeniden kurmak, sanayisini canlandýrmak için göçmen iþçiye gereksinim duyduðu bilinir. Bu amaçla binlerce genç, sýhhatli, güçlü kuvvetli yurttaþlarýmýz Sirkeci’den kalkan trenlerle Almanya’ya iþ, aþ bulmak için taþýndýlar. Ýþçi göçü yýllarca devam etti. Þimdilerde bu ülkede milyonlarca yurttaþýmýz çalýþýyor.

         Almanlarýn kendi gençleri yetiþti. Bizim yurttaþlarýmýzý ülkelerinde istemiyorlar. Lakin o ülkede doðan büyüyen çocuklarýmýz önemli yerlere geldiler. Daha doksanlý yýllarda Almanya’da doðan ve Alman üniversitelerde öðrenim gören beþ bir gencimiz vardý. Biz Türk öðretmenleri çocuklarýmýzý gimnazyum denen liselere yönlendirmeye çalýþýyorduk. Çünkü bu liseleri bitiren gençler üniversite öðrencisi olmaya hak kazanýyorlardý. Almanya’daki yurttaþlarýmýzýn rahat yaþamasý için Almanlarla dostane iliþkiler kurma yollarýný sonuna kadar zorlamalýyýz.

Nutuk atmakla bu güçlü ülkeyle aþýk atamayýz. Ne yapmalýyýz peki. Öncelikle ülkemizde iç barýþý kesin kes saðlamalýyýz. Eðitim sistemimizi çaðdaþ, bilimsel yöntemlerle devlet eliyle yürütmeliyiz. Maalesef kazandýðýndan fazla üretmeyen tüketim toplumu olduk. Hýzla tutumlu olma davranýþýný toplumun her kesimine belletmeli; hýzla aðýr sanayi kurma çalýþmalarýný baþlatmalýyýz. Kendi uçaðýmýzý, gemimizi, hýzlý trenimizi ülkemizde yapmalýyýz.

Dýþ satýmýmýz, dýþ alýmýmýzý geçerse, bütçemiz açýk vermezse, kiþi baþýna düþen milli geliri Almanya düzeyine çýkarabilirsek iþte o zaman Almanlarla aþýk atabiliriz. Ýliþkilerimiz normal rayýnda yürür. Almanlarýn bizim altýn sahillerimize, güneþimize hayran zaten. Yeter ki biz enerjimizi boþa harcamayalým. Ülkemizde ulusal birliði saðlayalým, birbirimizi sevip sayalým. Güçlü olunursa güzellikleri yakalamak hep olasý. Ýþte bir örnek: Yazýmýn üstündeki fotoðrafta Almanya’da yaþadýðým günlerle ilgili bir dostluk belgesi. Halk oyunlarý ekibim. Türk, alman, Polonyalý ve Bosnalý çocuklarýmýzdan oluþturduðum bir ekip. Dostluk simgesi. Güneþin yedi rengine eþit güzel yedi bölgemizde barýþý huzuru saðlamak ve güçlü olmak bizlerin elinde. Tek bir þeye ihtiyacýmýz var: “Çalýþkan olmak.”