Kavuşma umudunun bir bir sönme zamanı;
Bu sahil derdime dert katıyor yavaş yavaş.
Karanlıklar üzerime yürür ağır ağır,
Köhne barınaklarda çekilir dâre canım,
Açılır yaralarım, kalır biçare canım;
Yorgun gövdemi sızılar sarar ağır ağır.
Hasretlik, mum gibi erimekmiş usul usul,
Şehir uyur, uyku tutmaz gözlerimi
sensiz,
Ayaz vurdukça, titretir dizlerimi sensiz;
Aşk, mehtapta seni aramakmış usul usul.
Özlemin kıyılarıma çarpar sessiz sessiz,
Son yıldız kaybolur köpüklerinde denizin,
Bir kızıl tan doğar kirpiklerinde denizin;
Martılar umuda kanat çırpar sessiz sessiz.
Muhittin Alaca
