Zaman tırmalar yaralarımı:

Azgın bir Mart kedisi zaman;

Kısaltmalarını ara durakların,

Ellerimle ölçüp biçtiğim

Bir de karaya boyanmışken

El-âlemin yüzü.

Kirli ellerim oysa ve haliyle bedenim…

 

Pür-ü pak olsa yüreğim,

Kime ne?

Kin(r)lerinden arınıp da gel bayım,

Konakla ruhumda:

Deşifre edelim hadi,

Kır çiçekleri tazeliğinde olsam, kime ne?

Ya da dikeni yüreğine batan bir gül’sem:

Acıyı yine kendi kanına bana bana.

 

Babam koymuş adımı

Doğduğum o yaz gecesi:

İlk çocuk ilk heyecan.

Keşke sorsalardı;

Ne olsun adın?

Hiç düşünmedim bayım, derdim,

Usulca dönerdim bu kez

Ölümün rahmine,

Durduğum kabahat be, anne!

 

Duydukların mı ne?

Sadece şehir efsanesi, bayım.

Kırgın mizacımın da ilk şifresi:

Gülmekten geçtim,

Aşktan da,

Yine bağımlıyım tüm tek heceli duygulara.

( Bağımlıyım Tek Heceli Duygulara... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 28.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.