Orta okuldayýz, bir hevesle bir hevesle okuyoruz zannediyorsanýz aldanýrsýnýz, tembel tenekenin tekiyiz, bize ders sormayýn da onun dýþýnda ne sorarsanýz sorun, telefon ile joker hakkýmýzý bile kullanmadan, hatta arkadaþýmýz, can kardeþimiz Hakký'ya bile sormadan cevaplarýz ders dýþýnda ki bilumum sorularý... Derslerimiz kötü ise de beden dersinden on üzerinden on, on bir her türlü notu alýrýz, atletik bir yapýmýz var haliyle, dal gibi incecik sayýlýrýz...



Beden Öðretmenimiz Eþref Bey çok cana yakýn, atletik de üstelik, iyi bir Hoca. Eee ilkokuldan orta öðretime geçince öðretmenlerin hepsi bir an da Hoca olmuþtu. Siz boþ verin o eski dizilerden Hayat Bilgisinde ki hayali tip Afet Öðretmenin ''Hoca Cami'de Hoca Cami'de'' lafýna... Hoca hem okulda hem de camide...



Çoðu kere serbest kalsak da beden dersinde zaman zaman Eþref Bey, þýnav çekme, mekik çekme, takla, perende, ve köprü kurma, kasadan atlama gibi hareketlerde yaptýrýyor bizlere. O zaman bileklerimiz kuvvetli kilolarýmýz az, þýnav da bana mýsýn demiyoruz, mekik de öyle, lakin, þu köprü kurma yok mu köprü kurma, iþte onda þapa oturuyoruz. Eþref Hoca'ya ''Hocam benim idealimde ki meslekler arasýnda mimarlýk, inþaat mühendisliði yok kesinlikle þu köprü kurma iþini bana yaptýrmayýn diyorum.'' týnmýyor dinlemiyor beni, dinlemediði gibi bir de ''Oðlum bunlarýn ileri ki hayatýnýz da sizlere çok faydasý olacak, sonra bana dua edersiniz.'' diyor Hocamýz. Allah Allah ne faydasý olur ki bana köprü kurmanýn, diye düþünmeden edemiyorum. En fazla ileri de köprü kurup torunlarýmý göbeðime oturturum, diye geçiriyorum içimden, ona da o tarihte seneler seneler var daha...



Of ki of! Bu köprü yüzünden en sevdiðim beden eðitimi dersinden, ramak kaldý neredeyse soðuyacaðým. Yok, yok bu böyle olmayacak ya, Eþref Hoca'ya söyleyeyim saat ücreti ne ise takdim edeyim Hocama bana üç beþ derste bu köprü kurma iþini öðretsin. Spor yapýyoruz hem de sporcunun ''Zeki çevik ve ahlaklýsý.'' olmaya çalýþýyoruz Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün dediði gibi, ama iþte o köprü yok mu köprü... Eþref Hoca durmadan gaz veriyor bana ''Hadi oðlum sen yaparsýn, çalýþýrsan baþarýrsýn, senin için çocuk oyuncaðý aslýnda bu.'' Arkadaþlarým ayrý bir havada, onlarda yarý þaka yarý ciddi dolduruþa getiriyorlar beni...



Yok bu böyle olmayacak. Söyleyeyim Hocaya beni muaf tutsun köprü kurma hareketinden. Aslýnda kabiliyet düþmaný da bir adam deðilim ama... ''Hocam boþ ver ben sana harbiden bir elli þýnav çekeyim en temizinden, yirmi beþini þýnav yirmi beþini de köprüye say ya ne olur?'' (Bilekler kuvvetli o zaman elli þýnav çekiyordum, kilo da azdý haliyle.) Hoca taviz vermiyor. Yok bu böyle olmayacak, kýymetli Hocam Eþref Bey beni köprü kurma yüzünden ikmale býrakýrsa, çok kötü bir durum. Düþünsenize bütün derslerden geçmiþsiniz, bir tek beden eðitimi dersinden köprü kuramamak yüzünden kalmýþsýnýz. Gece rüyalarýma girer oldu artýk bu köprü kurma iþi... Rüyada da güzel kuruyorum ama, hem de hiç kimsenin yardýmý olmadan. En yüksek notu da kapýyorum Eþref Hoca'dan, güneþ pencereden girip de gözüme vurdu mu bir uyanýyorum, tüh rüya imiþ deyip hayýflanýyorum iyiden iyiye...



Yine bir rüyada Eþref Hoca ile baþ baþayýz, hem de nerede biliyor musunuz? Nereden bileceksiniz ben söylemesem? Boðaziçi Köprüsünün dibindeyiz, Eþref Hocanýn elinde bir sopa, bana dönüyor. ''Bak þu Boðaziçi Köprüsüne hadi bakayým kur þimdi sen de bir köprü, hadi Ahmet hadi Ahmet.'' Bir taraftan da sopayý sallýyor Eþref Hoca. Acayip terliyorum, bu rüya deðil sanki bir kabus, evet evet bu kabus kesinlikle eminim... Boðaziçi Köprüsünün yanýndan výzýr výzýr arabalar geçiyor. Geçerken de bize acayip acayip bakýyorlar. Dönüp kaçmaya baþlýyorum, hýzlý adýmlarla, ben kaçýyorum Eþref Hoca beni kovalýyor bir taraftan da baðýrýyor ''Köprü kur Ahmet köprü kur.'' Of ki of daha hýzlý koþmalýyým, daha hýzlý... Kaçarken de Eþref Hocaya dönüp ''Köprüyü boþ ver Hoca ben sana þýnav çekeyim mekik çekeyim idare ediver.'' diyorum. Sonra bir an da önümde bir yazý kocaman harfler ile ''Köprüden önce son çýkýþ.'' Hemen dalýyorum oraya... Oraya dalmam ile uyanmam bir oluyor. Meðerse beden dersinden bir sonra ki Almanca dersinde uyuyormuþum, arkadaþlarýmýn ve Almanca Öðretmenimiz Vildan Hanýmýn, dürtmesi ile kendime geliyorum...