Düþleme yaþadýðým bir dünyaya
atom bombasý düþer gibi 
kopar gibi zamansýz tüm çiçekler 
o içleri burkan yabanil kuþ sesi 
ayrýlýr gibi et týrnaktan 
olduðum yerde çivilenmek
buz kesmesi kanýmýn bile 
ayýrd edemediðim sinsi bir sadakat 
sonra annem 
sonra yolumu bekleyen kederler
ah nasýlda kliþeler 
her þey her þey 
beni bugün de boðuyor 
bir türlü yaðamayan yaðmur 
gerçek denilen saçmalýk 
hayal denilen güzellikler hariç
oysa hayaller hiç de uzak deðil 
deðil nefes almam kadar 
kenarýnda yürüdüðüm su 
ayaðýma batan taþlar 
o yokuþlar 
o yollar..
yine her þey devam ediyor 
hayat niye ilerliyor
yaþamak kötürümken oysa 
nasýl derdi o þair
"bugün de ölmedim anne"
bugün de özledim anne...
her þey iþte 
öyle yine
öyle
sin’e.. 





1Haziran/Z. Nâr 
2017