O ŞAİR BENİM
Bazen bilinmez yazılar yazar
Bazen hiç olmayan yüzler çizerim
Durduk yere ağlayan,sebepsiz gülen
Isimsiz,mekansız o şair benim
Bir balığım,akvaryumun kendimden küçüktür benim
En bilinmez kelimelere mazhardır dilim
Ağzım şarkı söyleyemez,yazı yazmayı bilmezki elim
Ne veliyim ne bir deli,bilmem ben neyim
Bin belayım insanlığın başına
Ölse de kurtulsak dedikleri o illet benim
Çaresi bilinmeyen bin bir derde derman
Olsa da içsek dedikleri o şifa benim
Notalarda saklı romantik bir melodi
Ağaçlardan düşen kuru yaprak canımdır benim
Her gece idam sehpasından ayağı kayan
Ölüp ölüp dirilen o mahkum benim
Oturup yalnız başıma takmam bir şeyi
Dünya malı için ahiretini satan gördüm çok deli
Saatin içindeki akrebin,zehirli ellerindeyim
Binlerce avcı'nın peşine düştüğü o ceylan benim
Günleri sayamam,hangi senedeyim
Yaşım kaç bilmem,hangi devirdeyim
Kasırgalar yaratan yüreğimde, sevdalarım vardır
Hızır'a bahşedilen o ledün benim
Yaradanın yanında kim kıymetlidir,kimse bilemez
İman kimde,takva kimde,kimse göremez
Evim yoktur,sokaklar meskenimdir benim
Aklı idam edilmiş o günahkar benim
İlkbahar,yaz kardeşim,her mevsimim,kıştır benim
Günahsız değilim,kalbimde çok temiz değildir Benim
Felaketler gelmeden önce benden izin istiyor
Sanki cennetten kovulan o şeytan benim
Hayallerim vardır benim, saniyelik süren
Ellerini Rabbine açan o çocuk benim
Anlaşılmaz kimse tarafından sözlerim
Şairlerinin bulamadığı o ilham benim
Bazen Yusuf olur,kuyulara inerim
İbrahim olup,ateşlerde yüzerim
Süleyman olur mahlukatlarla, sohbet ederim
Sanki gökyüzünden inen o vahiy benim
Güneş gibi yakar,nehir gibi yüreklere akarım
Çiçek gibi açar,kuşlar gibi umutlara uçarım
Ne bir baba,ne bir ana,abi ablayım
Anasına,babasına ibret o evlat benim
Yağmur,kar yağsa benim için ne farkeder ki
Hep gözüm yaşlı,soğukluk içimdedir benim
Bilinmezlerle dolu bu hayatın ben neresindeyim
Her kelimede çözülmeyen bin esrar benim...
Hakan KORKMAZ
