Oysa...
Biliriz, can sıkıntısı deriz
Sahte mutluluklar için alıp gideriz
Caddeler
Asık suratlı insanlarla dolu
Samimiyet, güven sanki kayboldu
Ne kadar
İnsanları ötekileştirmesek dahi
Amansız yabancılık kaçınılmazdı
Varlık yarışı
Göstermelik rekabet çırpınışı
Sorulmalıdır ne kadar insanlaştırdı
Arayış
Yaratılış, ruh, vicdan, akıl
Niçin bu kadar zaafa, hırsa adandı
Önü alınamaz
Teknolojinin imkanları arttı
Ve fakat zihni sessiz esaretine aldı
Hani hep
Aradığımız, avunmak için
Şartlandığımız mutluluk bu muydu
Neden
Onca kalabalıklar arasında
Sanal bir esaret ve yönlendirmeye
İlme, irfana
Hak ve hakikate, fırsatçılıktan
Öte ihsana, vefaya bu kadar uzağız
Her lahza
Ruhunu teslim eden
Hiç bir cazibesi kalmayan bedene
Korkuyla
Ürpertiyle veya ibretle bakarız
Neden zaafların önünü hiç alamayız
Mustafa Cilasun