Sözcükler kırağı çalar usulca

Sonra susarız şiir dilinde.

Yetim düşlerdir alıcı kuşların

Bağlanmış basireti.

Top yekûn isyandır

Evrenin teamülü.

Sonra da düşer başımız öne

Evrildiğimiz her günün yüzü suyu hürmetine

Temaşa ederiz satırlarda;

Yüreğin biriken tortusunda ne çok hutbe.

 

Yine dirliğin ilk tohumu

Ve nüktedan bir fısıltı

Görmez gözlerin de sönmüş feri

Hanidir kalp gözü kollayan her yürekte

Sonra da mecali kalmadan

Şafağın seyrinde.

 

Gönülsüz olsak da bazen adına hayat denen terane;

Zor olsa da susmaların bedeli;

Zan altında olsak da her gün ve gece

Çenesi düşük şiirler besleriz yürekte

Sonra da kebir defterine işler gibi

Çentik atarız görmediğimiz onca düşe.

Düşünceden ırak bir yürek;

Sabrı noksan bir yetim babında

Körelen ömrü kor biliriz;

Sevdayı da köz.

 

Sevgi ırmağında yüzen umut misali;

Her şiire de şerh düşeriz ansızın

Ve anlık gayelerden çıkıp da yola

Sonlu hayatların buğusu tüterken üstünde

Yürek denen neferin en kuytusunda

Biriken o tortuyu da yok sayarız;

Hayatı hibe ettiğimiz ölümü yok sayarız hem de nasıl

Yok sayıldığımız yetmezmiş gibi

Yoksun şiirlerin yakasına yapışıp;

Sevda denen nameleri aşkla ıslatıp.

 

Sus pus yürek tayfası;

Körelen ihanet sarmalı

Sonra da ukdelerden kalan bir imgede

Sır misali geceyi kucaklayıp da yordarız ömrü

Hem de hece hece

Hele ki istikbalinde şiirin

Derleriz yasımızı;

Toplarız yüreğin ehlili onca sevgi bestesini;

Tozutan ahkâmlardan nemalanıp

Severiz kendimizi;

Daha çok hem de nasıl;

Daha az umut eken belleklerden arda kalan

Şaibeli güncesinde

Hayat denen tufanın

Ve kayıp izbelerde

İzlek misali her tebessümden kayıtlı;

Her teamülden sızan kayıp belki de ayıp bir şiir

Bellediğimiz günü saklarız en derinde.

 

Yaşamaktansa sığlarda

Ağlarız derinlerde;

Hem de nasıl

Hele ki yüreğin erbabı bir sure ise

Görünmezin gücünden nasiplendiğimiz;

Bir es verip de aşka dair

Ne ise zor ispatı.

 

Yaşarız sakilce,

Severiz delice

Ve susarız hece hece

Yine şiirin ikbali nasıl ki kayıtlıysa

Yürek denen yonganın izinde

Hem de ne için yaşar insan, demenin

Vebali yine şiirin dizelerinde

En yorgun tefrika

Aşk ve insanlık adına

Hele ki;

Demelerin bedeline yanık iken şu kelam

Bir katre de olsa

Mutluluk düşsün diye payımıza.

( Kayıp Belki De Ayıp Bir Şiir... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 26.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.