Güneş solgun batıyor gri semanın ardından,
Ay bile hüzünlü sönük parıltılar ,
Yaşarken susuyor bir yürek..
Nabız solgun,ruhu bezgin.
Severken ölüyor bir gönül ..
Öyle yorgun ki ,umutları tükenmiş..
Tekrar canlanmamaya ahd etmiş sanki..
Hayat bozgun, sevdalar küllenmiş
Düşünür demiş ya:
"Kızgınlığım geçer de
KIRGINLIĞIMA çare bulamadım.!"
Sahi kırık bir kalp tamir etme sanatını bilen yok mu ?