ESKİ URFAMI ÖKSEDİM

 

Çocığlığımdaki o, Urfa’yı andım bögün

Göynüm bahtiyar oldı, heyalım bedbaht kaldı

Heyatımız degişmiş, kelbime çöktü hüzün

Ne eyvanda bi somya, ne de damda taht kaldı!

 

Hulhum epey daraldı, sıhıldım düşündığça

Benlığım alt üst oldı, o günleri andığça

Kimlere sır vermişığ, samimi davrandığça

Beynamıslar çoğalmış; ne söz ne de aht kaldı!

 

Sayıca fazlalaşmış, helale hülle katan

Başşım üstüne deyip, arhaydan seni satan

İbrahim’i ataşa,  mancınığlarla atan

Nemrud’ın torunları, bize veliaht kaldı!

 

Kıramadı bı şehir, şeytanın bacağını

Saftığ bizler görmedığ, namerdin tuzağını

Herkese güldü felek, yaptı yapacağını

Hah’a umut dağıttı, bize kara baht kaldı!

 

Geçmişin kıymatını, yengiler bilmeyecağ

Görün bı başımıza, daha neler gelecağ

Çoğ babayigit lazım, durumı düzeltecağ

Ne o babayigitler, ne yeterli vaht kaldı!

 

 

                                        Mustafa Gül (Hamdi)

                                        (16.11.2017)

( Eski Urfamı Öksedim - Urfa Ağzı İle başlıklı yazı Hamdi tarafından 18.01.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.