Bugün yirmi yedi ocak.
Ben donacaðým sensizlikten ,
Takvim yapraklarý yanacak.
Anacak gelen günler geçeni.
Bilmiyorum bu iþin sonu ne olacak.

Bugün yirmi yedi ocak.
Oturdum yalnýzlýðýmýn orta yerine,
Seni düþünüyorum yine ve Ankara’ ya kar yaðýyor.
Ankara’ya kar yaðýyor gönlüme sen yaðýyorsun.
Ah, bilmiyorum, bilemiyorum!
Bu havalar seni elimden alacak.

Kim bilir, Ankara’ya daha kaç kez kar yaðacak,
Sen yanýmda olmayacaksýn.
Yalnýzlýðýmýn orta yerinde,
Seni düþüneceðim kaç kez.
Ez, o narin avuçlarýnda yüreðimi incitmeden.
Yine Ankara’ya kar yaðsýn.

Bilmiyorum bilemiyorum,
Ýncecik ellerin zambaktan beyaz.
Sana ve Ankara’ya dair ne söylesem az.
Bugün yirmi yedi ocak Çarþamba,
Perþembe, beyazlar giyip gelecek Ankara’ya;
Ankara da beyazlara bürünecek…
Gelinlik kýz gibi süzülecek…
Perþembenin geliþi çarþambadan misali.

Tam da Ankara'ya kar yaðarken,
Ben, yalnýzlýðýmla baþ baþa,
Ýncecik narin ellerini düþüneceðim.
Elif elif titreyen parmaklarýný...
Yalnýzlýðýma bir kat daha bürünüp.
Sensizliðimi yüreðime gömeceðim.
Bilmiyorum bilemiyorum.
Ne diyeceðim.

Ankara, kar’ý bizden çok özlemiþ ki.
Karlý günlere erdi.
Benimse sana dair hayallerim bel verdi.
Bilmiyorum, bilemiyorum.
Seni benden çok kim sevebilir,
Yorum yapmak istemiyorum.

Bildiðim,
Bugün 27 ocak ve sen yoksun.
Ben, hayalinle yalnýzlýðýn kamarasýnda.
Sarkaç misali,
Ýki misal arasýnda bocalýyorum.
Bilmiyorum bilemiyorum,
Seni neden bu kadar çok…
Kar , Ankara, sen.
Yüreðime yüreðime esen
Desen /desen ,
Ah bana bir þeyler desen.
Erise yalnýzlýðým,
Ankara’nýn yamaçlarýna bahar inmeden…
Bilmiyorum bilemiyorum,
Sensiz nereye gitsem….
Ankara,27.01.2010 Ý.K