Sevdanın en koyu vaktinde gelir yalnızlık,
Uykunun en tatlı vaktinde gelen ölüm gibi...
Bir uçurumdan düşersin sessizce, çığlıksız,
Sanki her köşede seni bekler , sevgilinin son sözleri...
Geceyi , ay bile aydınlatamaz artık,
Sen, boş bir duvarda, kimliği belirsiz bir şiirsindir...
Daha çok özlersin , ömrü yitip gitmiş şairleri,
Anlarsın, zamanın acımasız bir seri katil olduğunu, birden...
Sen , eski 'sen' olamazsın,beyhude çaba...
Aşkın, kar beyazı musalla taşına uzanmışsındır ,artık...
Sevemezsin bir ömür başka sevgilileri,
Sevmek istesen , gözyaşı rengi kefeninden utanırsın...
Vazgeçersin, başkaları gibi mutlu olmak fikrinden,
Nefes almak bile büyük ağırlıktır,taşıyamazsın...
Bir ömür gelip,geçer rüyalarından,
İlk anki mutluluklar, güzel vaatler,
Sonra , sessizce sevdalıları göğsünde şeref nişanı gibi taşıyan,
Rengi kara, alnı ak, toprağa uzanırsın...
(
Sevdanın Ölümü başlıklı yazı
Missbrown tarafından
3.06.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
