Gülmek,
Bak! Her şeye rağmen yine gülüyorum.
Gülüşlerim mutlu bir tablo çizdiriyor
Kimilerin gözünde,
Gülerken, unutabilmeyi en çok bana yakıştırmışlardır belki de.
Geçmişi unutup,
Geleceği gelmeyecek bir zamana bırakmış gibi
Belki de;
Anbean kaygıdan uzak, yaşadığımı düşünmüşlerdir.
Aldanıyorlar.
Ve yine yanılıyorlar.
Ağlamak, durunca bir köşede öylece sessizce
Her zaman sarılır mısın gözyaşlarına?
Ağlamak çaresizlikten mi doğar,
Yoksa onca çığlığın arasında yalnız kalmaktan mı?
Boynu bükük bir çocuk gibi
Tutunacak bir dal aramaz mısın her zaman?
Sığınacak bir liman,
Ve gülümseyerek seslenen,
Sana bağlanmış uzanan bir el?
Gülmek ve mavi bir düşte kaybolmak.
Koşmak,
Ardına bakmadan,
Ne olduğunu anlamadan,
Durmadan.
Sorgulamadan.
Koşmak.
Ve gülerek mavi bir düşte kaybolmak.
Gülüyorum.
Gülüyorlar.
Ve Güldüler.
Oysa bir de güldüklerime bakabilselerdi keşke…
Bir de gerçek olup olmadığına…
28/01/2010
(
Gülmek, başlıklı yazı
serdar-dogan tarafından
1/30/2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
