Yitip giden çocuklarımızın anısına...
" AHRAZ VİCDAN"
Gökyüzündeki yıldızlara astım hıçkırığımı
Feryadımı yalnızca dilsiz duvarlar işitiyor
Masal dağımdaki fenerin ışığı puslu
Gözümü alan her güzellik
artık bahsettikleri cehennem gibi
Cansız resimlerim tüm cihanın ferini gölgeliyor...
Hissediyorum ruhumun can kaybını
Masumiyetimin bir damla hiç yaşı
Baba ocağımı söndürüyor...
Sen
Cebinde melanet
Yüreğinde cehalet
Fikrinde sefalet taşıyan cani
Ahraz vicdanınla
Çocukluğumu sömürüp
Umutlarımın kıyametini acizliğin ile getirmeseydin...
Ben
Defnedildiğim bu toprakta
Yalın ayak neşe koşturacaktım
Yerkürenin bağrından
Demet demet sevgi
Salkım salkım umut toplayacaktım
Gülüşümde kaygı
Geleceğimde korku barındırmayacaktım...
Oysa ben
Annemin göğsündeki sütten ayrılırken,
Ölümüme değil ömrüme yer hazırlayacaktım...
Dur Azrail!
Ne olur dur!!!
Daha saklambaç oynayacaktım...
Nehir Derya Gökkaya
04.07.2018
Telif hakkı şahsıma saklıdır...
Not: YouTube kanalı aracılığı ile şiiri sesli dinleyebilirsiniz...
