ASIL/I AYRILIK
Ayrı sokakta oturuyorduk
Ama aynı adreste yaşadık
Kentin belleği aşk uğultusuyla sıfırlandı...
Gittim halka halka açılan gözlerinin
kıyısına oturdum
Taze simit üzerine serpilen
susam taneleri kadar acılarım
Bittim
fersah fersah uzayan mesafelerin eşiğinde
Ayrılığa diz çöktüm...
Gittin...
Sonbaharın yaprağına
Kışın yağmur damlalarına
adaklar adadım.
Buğulu camlara buzlu günleri karalarken
Bir tek beni sevdiğini duymaya ihtiyacım vardı.
Çünkülere sığınıp
anıları tavaf ederken
Benliğimin arasına sızan
seni buldum belkilerimde
Dahası vardı ki
sözlerimin şiddeti
hasretimi gözlerimin körfezine bıraktı...
Eğer gidersen diye başlayan bir cümle kurmak isterken
Eğer susarsam diye biten sessizlikler sindirdim kalbime
Sustum bize dair bizli meseleler artık bizsiz kalsın istedim...
Şimdi söylüyorum işte
Yalnızlıktan ölürsem hissi değildi bu
Eğer yaşarsam diye başlayan
Bir sevgi asıl/ı kaldı yalnızlığımızda...
N.Derya Gökkaya
2018
