Online Üye
Online Ziyaretçi
Bazen gitmek istersin
Böyle baslamistim hayallerine
Ve o bazen geldi simdi
Sanki elimi atsam sol cebimde...
Belki bize yakışmadı böylesi
Suan üzerimizde ayrılığın gölgesi
Yüzünü son kez görmek lazimdi ama
Bu satırlar hoşçakalın kendisi...
Içimde biyerde vardı hep gitmek
Zor olsada senden ayrı düşmek
Belki bidaha gözgöze gelmemek
Ama bazen hepsine katlanmak gerek
Kafiyeye de dikkat etmiyorum simdi
Cam kenarı bir koltukta ne olursa
Bana sorabilirsin belki
Çare herseyi bırakıp gitmekmiydi...
Halbuki ben herseyi bırakmadım
Senin dokundugun herseyi sakladim
Hepsini bir çantaya topladım
Ama bir seni yanımda tutamadım...
Simdi ben aldim başımı gidiyorum
Belki yuregim orda kaldi
Simdi o klasik lafina ihtiyacim var
" Mesafeleri önemsemiyorum" ...
Hani derler ya belki birgün diye
Elbet birgun buluşuruz
Belki bir şarkı sözünde
Belki bir Nazım Hikmet dizesinde
Ben artık geriye gidemem
Ama başkasinida sevemem
Evet belki seni birdaha göremem
Ama kalbimide bu yollara gömemem
Yol ne kaldı,şiir kaç satır oldu
Artik bunlari sayamiyorum
Sonunda ne olacak bilmiyorum
Ama seni gerçekten seviyorum...
Evet düpedüz gidiyorum
İntiharı saymazsak eğer
En cok istediğim seyi yapiyorum
Karşılığında gözlerinden uzaklaşıyorum
Belki dortlukler yetmez artık
Hasretimi anlatmaya
O zamanda dümdüz yazar giderim
Sen bayılırsın uzun uzun okumaya...
Ama sana çok guveniyorum
Sen aynı devam et hayatına
Bir ruzgar gibi düşün beni
Esti geçti baştan sona...
Evet ayrılıklar şair yapar insanı
Ya şairi ne yapar
Acaba dahami şair yapar
Yoksa şair kalemden kagıttanmi kaçar
Bicok seyin sonu vardır
Mesela bu şiir gibi
Bu son sadece şiirin
Ama asla değil bizim.
Çünkü;
"Sen benim hala Geçilmezim"
Yazarın