Özlem dağı kaplıdır sedir, çam, kavak, çınar…
Yürüyorum altında güneş görmüyor gözüm!
Hasretle dolu, boşu boşuna akar pınar
Akan magması yakar kalbimi, dağlar özüm!
Her ağaç başka özlem, büyür yıllardan beri
Solar, döker yaprağı, uçsa olurum deli
Yeşillense yeniden, umudum yapar diri
Bıkmadan, usanmadan nasıl ararım çözüm!
Olsa ne olur çakıl, kum… Doyurmuyor ki zakkum
Un var, yağ var, şeker var, yapacak yok ki dürüm
Bağırsam yankılanır, yankısı yapar zülüm
Seni bildim bileli ey yar, aşkında közüm!
Özlem dağı çöl gibi, yeşil olsa da hele
Aşk olmayınca mecnun yalnızlıktır zelzele...
Beyhude geçer ömrüm geçiririm havale
Artırsam çare değil ilacımda ki dozum!
İnsan doğarken bile aşk özlemiyle ağlar
Büyüdükçe yığılır, aşılmaz olur dağlar
Gurbette dolaşırım, oraya kimmiş bağlar
Yaşarım anlamadan aşksız, boş kalır omzum!
Ne dağı yıkılır ne de yeşili yakılır
Dünyanın yükü hasret, önüme set çakılır…
Ecelim geldiğinde gerçek aşka bakılır
Kefene sararlar da çekilir mutlu pozum!
Saffet Kuramaz