Özlem dağı kaplıdır sedir, çam, kavak, çınar…

Yürüyorum altında güneş görmüyor gözüm!

Hasretle dolu, boşu boşuna akar pınar

Akan magması yakar kalbimi, dağlar özüm!

 

Her ağaç başka özlem, büyür yıllardan beri

Solar, döker yaprağı, uçsa olurum deli

Yeşillense yeniden, umudum yapar diri

Bıkmadan, usanmadan nasıl ararım çözüm!

 

Olsa ne olur çakıl, kum… Doyurmuyor ki zakkum

Un var, yağ var, şeker var, yapacak yok ki dürüm

Bağırsam yankılanır, yankısı yapar zülüm

Seni bildim bileli ey yar, aşkında közüm!

 

Özlem dağı çöl gibi, yeşil olsa da hele

Aşk olmayınca mecnun yalnızlıktır zelzele...

Beyhude geçer ömrüm geçiririm havale

Artırsam çare değil ilacımda ki dozum!

 

İnsan doğarken bile aşk özlemiyle ağlar

Büyüdükçe yığılır, aşılmaz olur dağlar

Gurbette dolaşırım, oraya kimmiş bağlar

Yaşarım anlamadan aşksız, boş kalır omzum!


Ne dağı yıkılır ne de yeşili yakılır

Dünyanın yükü hasret, önüme set çakılır…

Ecelim geldiğinde gerçek aşka bakılır

Kefene sararlar da çekilir mutlu pozum!

 

Saffet Kuramaz

( İnsan Doğarken Bile Aşk Özlemiyle Ağlar başlıklı yazı safdeha tarafından 26.07.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.