Sızladı diye, göğsüne bakıp yüreğine acır mı insan..?

Okşar mı? Bir öksüzün başını okşar gibi...

Yudum yudum yutkunur mu hasreti...?

Vuslatın kelamını edecek değilim gayrı...

Olmayışın da kâfi...

Derim ya; istediğim sensin, olsan arzumun yarısı, olmazsan tamamısın... 

Olmayışın kâfi...


Gönlümdeki derdin mârifeti gözlerin değil...

Şu deli gönlün yaptığı intihardan öte...

Bir yaprağın kıpırdayışına diker gözlerimi,

O’nda arar, hem bildiğini, hem ne olduğunu bilmediğini...

Bu harâbe ezgilerin mârifeti, saçların değil... Kirpiğin değil... Kokun değil...

Ama derim ya; intihardan öte...

Denize baktırır, maviyi sevdirir...

Gökyüzünü izletir, siyahtan korkutur... 

En parlak yıldıza sığınır... Ay’ı gülüşüne benzetir...

Dağı taşı aşar, gelir sende duruverir...


Bendeki hâlin mârifeti tebessümün değil...

Ben seni istediğim gibi severim...

Gayrı güldüğünde değil... Ağladığında severim...

Durgunken... Nefesin kesildiğinde severim...

Acı çekerken severim...


Mârifet sende değil...

Mârifet şu divâne gönlümde...



Botanlı


( Yüreğine Acır Mı İnsan.. başlıklı yazı Botanlı tarafından 25.08.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.