KİTAP HER ZAMAN EN BÜYÜK DOST MUDUR?
Şimdi sokağa çıkıp bir röportaj yapsanız insanlarımızla ve onlara '' Başlıca hobileriniz nelerdir?'' Diye sorsanız alacağınız cevap malumdur: '' Kitap okumak, spor yapmak, müzik dinlemek, tiyatro ve sinemaya gitmek'' diyeceklerdir. Özellikle de '' Kitap okumak ülkemizde istisnasız herkesin hobisidir (!)
Geçenlerde bir yarışma programında sunucu sordu yarışmacıya bu soruyu. Yarışmacı '' Kitap okumak '' deyince sunucu ''En son okuduğunuz kitap?'' dedi. Yarışmacı dakikalarca düşündü en son okuduğu kitabı. Çünkü aslında kitap okuduğu filan yoktu. '' Yabancı yazarlardan kimleri okursunuz?'' deyince yarışmacının aklına bir tane yabancı yazar adı bile gelmedi ve ''Yabancı yazarları okumuyorum '' diye kıvırdı.
Evet okumuyoruz aslında. Yapılan araştırmalara göre Türkiye'de yılda 12.098 ( on iki bin doksan sekiz) kişiye bir kitap düşüyormuş. Yani efendim ülkemizde kitap okuma oranı on iki bin doksan sekizde bir...Her on iki bin doksan sekiz kişiden ancak bir tanesi düzenli olarak kitap okuyor. Yani 80 Milyonluk Türkiye'de düzenli şekilde kitap okuyan insan sayısı: 6.613 kişi.
Japonya'da bir yılda 4 Milyar 200 Milyon kitap basılırken Türkiye'de bir yılda sadece 23 Milyon 500 bin kitap basılıyormuş. Yani Japonya'da iki günde basılan kitap miktarı Türkiye'de ancak bir yılda basılıyor.
Kitap okumadığımız gibi yalancıyız da üstelik. Çünkü hepimiz boş zamanlarımızda bol bol kitap okuyoruz (!)
Neyse. Ben kendi adıma yalan söylemiyorum hiç olmazsa. ''Ders kitapları dışında en son okuduğun kitap hangisi ?'' diye sorduklarında '' Cin Ali'nin Kara gözlü Kuzusu '' Diyorum ki aslında işin gerçeği de budur. Pek çoğumuzun - ders kitapları dışında- en son okuduğu kitap Cin Ali serisi kitaplarıdır.
Bizim yaşlarda olanlar çok iyi bilirler; bizim çocukluk ve ergenlik yıllarımızda Teksas- Tommiks kitapları vardı. Rahmetli peder elimde görse'' Ulan yine mi Pecos Bill okuyorsun? '' Diye kemiklerimi kırardı. ( Öğretmenler de okumamızı istemezlerdi.) Demek ki onların zamanında da Pecos Bill varmış. O zamanlar kızardım rahmetliye '' Bu kitapların ne zararı var ki okutmuyorsun?'' diye. Zamanla anladık ki biz Amerikalıların dünyanın en medeni(!), en insan sever(!) en yardımsever (!) en demokrat (!) insanlar olduğunu, Kızılderili denilen mahlukatın nasıl barbar ve vahşi olup zavallı Amerikalılara nasıl kötülükler yaptıklarını (!) hep o kitaplardan öğrenmişiz. Kendi milli kahramanlarımız yerine Çelik Bilek'e, Tommikse aşık olmuş, Tommiksin Konyakçısı gibi ağzımıza su değdirmemeyi bir meziyet sanmışız... Allah'tan Suat Yalaz ve Sezgin Burak çıktı da Karaoğlan, Tarkan derken vaziyeti biraz kurtardı.Lakin onların kahramanları da Bizans ya da diğer millet karılarının üstünden inmezlerdi ama bir kez gusül abdesti aldıklarına şahit olmadık )))
Dinimizin ilk emri '' Oku'' dur. Allah'ın peygamberimize gönderdiği ilk ayet '' Ikra=Oku '' diye başlar. Öyle olunca da okumak aynı zamanda dinimizin de bir emridir. İşte o bakımdan da kitap en büyük dosttur. Daha doğrusu öyle olmalıdır.
Türkiye'de şahsen olmasa da medyadan tanıdığım insanlar içinde halk tabiriyle '' Kitap kurdu '' Diyebileceğimiz biri varsa o da Sunay Akın'dır.
Bakın Sunay Akın ne diyor:
''Eski Türk filmlerinde görmüşsünüzdür belki. Genç kızlara düzgün yürümeyi öğretmek için başına bir kitap koyar ve kitabı düşürmeden dik yürümesini öğretirler. Demek ki kitap her ne amaçla kullanılırsa kullanılsın, insana düzgün yürümeyi ve dik durmayı öğretir.''
Yani özet olarak o da kitabın en büyük dost olduğunu ifade etmiş. Hem de hangi amaçla kullanılırsa kullanılsın...
İşte bu noktada durup düşünmek lazım.
Mesela yukarıda hem kapak hem de içinden bir iki sayfanın resmini yayınladığım kitap insanlarımıza, hele hele de okuma yazmayı yeni yeni öğrenen çocuklarımıza düzgün yürümeyi ve dik durmayı ne kadar öğretebilir? Daha da doğrusu öyle bir kitap ne öğretir?
O kitaptan bir bölüm:
''Hızır baygın kızın üstüne eğri büğrü dişlerini, çarpık suratını göstere göstere, şaşı gözleriyle baka baka yaklaştı. Baygın kızın ırzını lekeledi.Sonra oturdu kızın baş ucunda onun ayılmasını bekledi....'' Benzeri sapıklıklarla devam ediyor kitap. Bu ilkokul 2 ya 3. sınıf öğrencilerinin okuması için hazırlanmış bir kitap...
Allah aşkına, böyle bir kitabı hangi amaç için kullanabilirsiniz?
Böyle bir kitap baş üstüne konarak düzgün yürüme talimi yapılabilir mi? Baş üstüne konacak bir şey mi bu hela kuburundan daha da beter olan nesne?
Böyle bir kitaptan insana dost olabilir mi?
Demek oluyor ki kitap öyle zaman olur ki en büyük düşman da olabilir. Bir ya da bir kaç kitap yüzünden dünyanın en büyük alimi olmanız da mümkündür, dünyanın en büyük zalimi de...
Bu arada belirteyim: Yukarıda..resimlerini, yayınladığım kitap 2009 yılında piyasaya çıkmış ve içindeki pislik görülür görülmez toplatılmış.
[Format : Kitap. Barkod-ISBN, : 9789755171241. Yayın Tarihi, : 2009-06-00. Yayın Dili, : Türkçe. Orjinal Adı, : Keloğlan Ak Ülke ]
Sapıklar bu ülke insanına zarar vermek için pusuda. Kullandıkları silahların başında da maalesef kitaplar geliyor. O halde özellikle çocuklarımızı bu tür sapıklardan ve sapıklıklardan korumak adına okudukları kitapları çok iyi takip etmemiz gerekiyor. Önüne bir sürü kitap döküp ''Evladım bunları oku '' demek yetmiyor.
Ancak...
Ancak çocuklarımız için bu tür sapıklıklarla dolu kitaplar yanında çok daha büyük tehlike maalesef teknolojidir. Daha da kısaca ifade edecek olursak cep telefonlarından tutun da tablet bilgisayarlara, evlerindeki bilgisayralara kadar her türlü kitle iletişim araçları...
'' Evladım. Benim işim var. Görüyorsun meşgulüm. Akşama kadar yorgunluktan anam ağlamış zaten. Al tabletini oyun oyna biraz '' Dediğiniz an çocuğunuzu kaybettiğiniz andır.
İçinde bulunduğumuz çağda teknoloji çocuklarımız için kitaplardan çok çok daha tehlikelidir. Ancak ebeveynler maalesef zararlı kitaplara karşı cılız da olsa ses çıkarırken özellikle cep telefonu ya da tableti bizzat kendileri çocukların ellerine vermektedir.
Kısaca toparlamak gerekirse:
1- Kitap okuyan bir millet değiliz. O halde hiç olmazsa yalan söylemeyelim. ''En büyük zevkiniz ya da hobileriniz nelerdir?'' diye soranlara '' Kitap okumak'' diye cevap vermeyelim. Kaldı ki sinema ve tiyatroya gitmek, spor yapmak gibi şıklar da kitap okuma şıkkı gibi yalanın daniskasıdır. Bu ilkede insanlar spor mpor yapmaz. Sinemaya, tiyatroya gidenlerin sayısı parmakla gösterilecek kadar azdır. Hatta sinemaya patlamış mısır yemek için gideriz.
2- Kitap en büyük dost olabildiği gibi en büyük düşman da olabilir. Bu noktada çocuklarımıza rehber olalım. Ne okuduklarını kontrol edelim. Onlara doğru kitaplar önerelim.
3- Çocuklarımızı cep telefonu, tablet ya da ev bilgisayarları vasıtasıyla uğrayabilecekleri zararlardan korumak için daha hassas olalım.
4- Kendi yapmadığımız şeyi çocuğumuzdan beklemeyelim. Kendimiz bir kaç dakikamızı kitap okumaya ayırmıyorsak evladımız kitap filan okumayacak, okusa da yanlış kitapları okuyacaktır.
