Yine burnumda tütüyorsun anne...Hala alýsamadým sensizlige.Dayanýlmaz býr acý yoklugun .Dönmeni istiyorum gelemeyeceðini bile bile. Zamansýz oldu gidiþin anne Kanadý kýrýk býraktýn su yavrunu ne yapacagýmý býlmez haldeyim .Korkak urkek belkýde zavallýyým þimdilerdeÝiçimde fýrtýnalar kopmakta. Eksikliðin o kadar çok hissettiriyor ki kendini.Yerine hiç kimseyi koyamýyorum. Ne yar ne dost ne de baskasý. Kýzýyorum kendi kendime .Kýymetini bilemedim, sarýlamadým doyasýya hep yanýmda olacakmýþsýn gibiydi Bilemedim anne zamansýz gelen bu ayrýlýgý.Nerden býle bilirdim ki hayat doluydun sevgi yüklü gemýler gibi .Sesýn cennetten öten kuslarýn sundugu melodýler gýbý. Bakýsýn kurumus býr agacý yesertecek güzellýkteydý .Belký yakýstýramadýgýmdan, belkýde korktugum ýcýn sensýz kalmaktan,ne býleyým.Ne yalan soyleyeyým kalbýmdeký yerýnýn bu kadar buyuk oldugunu býle hýc fark etmemýstým. Þýmdýlerde anlýyorum aslýnda kalbýmý dolduran tek seymýþsin .Ben seni çok özledim anne.Hala kabullenemedim gýdýsýný. Kýmseye öldü diyemiyorum, hatta kendime bile. Ben anne demeyi özledim anne ZOR ÇOK ZOR SENSÝZLÝK