Yılların ağırlığı sırtında,

Mevsimliğinden soyunmuştur

Zemheri ayı.

Ellerinden,

Dışarı fışkıracak neredeyse

Damarlar ı.

Teselli hakkı da yok;

Hicaz Taksim yapan kemandan.

Kışın orta yerinde,

Nereden çıktı bu gün güneş.

Acımasızca,

Derilerini yüzüyor zaman.

 

 

Geceler,

Paslı bir kerpeten.

Asırlık çınar ağacının

Bir bir söküyor dişlerini.

Ürkek yavru serçe kuşun,

Kalmadı ağlayacak yeri.

Gün,  bir sürü yeminlerini göndermiş,

Dönmeyecek gibi.

Anlaşılan, çok süre var sabaha.

Karman çorman umutlarımın

İntiharları bitmiyor,

Delik deşik rüyalarımda…           (10 Haziran 2011-9.şiir kitabımdan)

 

 

 

 

( Yalnız Kalan Bir Zemheri Hikayesi başlıklı yazı Kasvetli tarafından 28.05.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.