Ana-avrat küfürlerinin sonu yok

Hüsranlarımın.

Sofistik düşüncelere;

Tek adres beni gösteriyor yarın.

Bir iflasın eşiğinde titremekte,

Kimsesiz,

Çırılçıplak ortada kalmış umutlar.

Tırnakları kirli yaşlı kadının fallarında,

At başı koşuşturmalarına devam etmekte

Buruksanmalar.

Parasını ödeyemediğimdendir

Otel kapısının önüne bırakıveren

Kafası atmış hancıya sormak lazım;

Otelden kovuluş sırasında kaçıncıyım.

Eller cepte senfonisi;

Nasıl musallat oldu bana.

Halime gülüyor,

Bıraksam yerlere yıkılacak

Bir  ayağı kırık tahta masa.

Eski renklerin muhabbetleri  tur atıyor

Gecenin koynunda.

 Paragraf başlarından da,

Uçup gitmiş bir cümle anlamlar.

Dar alanda kısa paslaşmalarla,

Yaşamı;

Ayakta uyutma çabasında sonbahar… 

 

 

                                      (22 Temmuz 2011-9.şiir kitabımdan)

 

 

.

 

( Bir Dem Sonbahara Sone başlıklı yazı Kasvetli tarafından 24.03.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.