Karneler alýndý ve herkes sakinleþtiðine göre bazý konularda kritik yapabiliriz. Tartýþabiliriz de. Eðri otursak da doðruyu konuþalým sonuçta.

Evvela:

Karne çoklu bir durum tespitidir. Karne sahibinin gelecek hayatý hakkýnda kesin fikirler vermez. Ýlkokul, ortaokul, lise ve üniversitede ders notlarý ile kiþilerin öðrenim sonrasý hayatý arasýndaki iliþki istatiksel olarak iyi incelenmeli. Örneðin; öðrenim hayatý çok baþarýlý geçmiþ biri öðrenim sonrasý hayatýnda hayal ve tahmin edilenin aksine çok sefil olabilir. Ayrýca o karnenin sebebi ve sonucu sadece öðrenci deðildir.

Saniyen:

Ýlköðretim seviyesinde öðrencisi olan velilere eðitim-öðretim sezonu baþýnda mutlaka, velilerin öðrecinin baþarýsýnda/baþarýsýzlýðýnda ne kadar etkili olduðu anlatýlmalý. Veliler eðitilmeli yani. Bu konuda bilimsel veriler paylaþýlmalý ve istatikler sunulmalý. Hiç bir veli dersler, ödevler, sýnavlar vb konularda kafasýna göre öðrenciye müdahale etmemeli. Bu konuda eðitimden sorumlu kurumlar öðrenci-veli iliþkisinin takipçisi olmalý. Çoðu öðrencinin baþarýsýzlýðýnda, güya onun baþarýlý olmasý için "Sýnavýna çalýþtýn mý? Ödevini yaptýn mý? Niye zayýf aldýn?" diye mobbing uygulayan veliler olduðunu düþünüyorum. Ayrýca veli-öðretmen iliþkilerine dair standartlar belirlenmeli.

Salisen:

Öðreniciye ödev verilmeli mi verilmemeli tartýþýlabilir elbette. Sonuçta öðretmenin karar verebileceði bir durum biraz da. Ancak ödev esas itibariyle öðretmen ile öðrenci arasýndaki bir meseledir. Eðer bir þekilde veli de "ödev" olayýna dahil olunca iþler karýþýyor. Velilerin ödevlere müdahil olmasýnda en büyük etken de öðretmenler. Ödevlerini yapmayan öðrenciyi veliye þikayet etmek nedir yahu? Bu arada, ödev vermeyen okullarýn sayýsýný arttýralým lütfen. Ödev vermeyen okullar (ki bildiklerimin hepsi özel okul) baþarýsýz mý oluyor? Hayýr. Veli öðrenci açýsýndan eðitim-öðretimin bir parçasý olmalý elbette. Fakat konu sadece öðretmenlerin insiyatifine býrakýlmayacak kadar ehemmiyetli. Profesyonel anlamda velinin pozisyonu belirlenmeli. Bu pozisyon ise öðretim alanýnda deðil eðitim alanýnda konumlanmalý. Ýngilizce, matematik gibi ödevleri veliye kontrol ettiren öðretmenler var. Doðru deðil.

Rabian:

Ders kitaplarýný ücretsiz vermekteki amacýn velilere ekonomik kolaylýk saðlamak olduðunu hatýrlýyorum. Mevcut uygulamada kitaplarýn ücretsiz verilmesi ne kadar doðru, iyice þüphe etmeye baþladým. Niyet güzel olabilir ancak uygulamada durum çok farklý. Ücretsiz verilen kitaplardan baþka istenilen araç-gereçler, yardýmcý kitaplar, okul aile birliklerinin aidat talepleri vb giderler çok maliyetli. Ayrýca okula yeni kayýtlarda ve her eðitim-öðretim sezonu baþýnda velilerden istenilen temizlik ve kýrtasiye listesi var ki akýllara zarar. Bütün bu masraflar her bir öðrenci için en az bir asgari ücret demek. Bir örnek: Açýlan müzik kursu için öðretmen öðrencilerden bir müzik aleti istiyor. Maliyeti yaklaþýk 100 lira. Alýnýyor. Ama öðretmen o müzik aletiyle eðitim verilemeyeceðine kanaat getiriyor. Baþka bir müzik aleti istiyor.

Netice-i Kelam:

- Eðitim camiasýnýn "þu öðrenciler olmasaydý eðitim ne güzel olurdu" diye haykýrdýðýný duyar gibiyim. Haklý olup-olmadýklarýný tartýþacak pozisyonda deðilim. Lakin gelecek nesiller adýna hiç de umut vadetmeyen bir eðitim sistemi ve neticesi var.

- "Eðitim sadece eðitimcilere býrakýlamayacak kadar ehemmiyetli" sözünü kim söylemiþtir bilmiyorum fakat hak veriyorum. Asýl problem eðiticilerin eðitilmesi sanýrým. Üniversiteler kifayetsiz mi kalýyor? Yoksa kendilerine gelen malzeminin kalitesi mi yeterli deðil? Eðitimde yaþanýlan problemlerin sorumlusu kim? Mesuliyet duygusu iyice yitirilmiþ sanýrým.

- Bazý teklifler: Milli Eðitim Bakaný eðitim camiasý içinden seçimle belirlensin. Dört yýl görev süresi olsun. Öðrenciler esastan söz hakkýna sahip olsun. Ödev, sýnav sistemi, eðitim süresi vb konular referandumla belirlensin.