Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben ile başlar tüm günahlar, savaşlar, kavgalar…
Ego en üst seviyede, yer olmadan sevgiye, manasızca çektirilir her tür çile!
İçinden gelen acıma duygularını unutmak için alınan uyuşturucular, sanki tende sergilenir morarmış şekilleri yapılmış gibi dövme!
Ölmüş insanları görmek, binaların yıkıldığını seyretmek benlere haz verir, insanların kaçışları, naraları, bedduaları bir fıkra anlatılır gibi onları güldürür…
Okul çağına gelmemiş çocukları tanıklık yapmak için cebren getirmeleri ve seslerini kaydetmeleri ile büyüdüğünde “sen buydun, ağladın, korktun, benim gücümü gördün işte seyret halini de, bana isyan etme, gücümü kabul et, direnme… Ne dersem onu yap!” diyebilmek içindir.
Camilere insanları doldurup yakarlar, çukurları açıp içindeki insanların çığlıklarına aldırmadan, gözlerine baka baka makineli ile tararlar… Ölmüş ölmemiş kim varsa üstünü toprakla örterler. Vahşilik, tıpkı bir hayvana yapılan dehşet gibi safari ile sonuçlanır!
Sofralarında ki yemedikleri yemek artıkları, ekmek kırıntıları her gün çöpe atılırken, onu bulamayan insanları görmezden gelirler… Müslümanım diyerek, bir münafık gibi, dillerine doladıkları dine rağmen zekatını vermezler. Hani zekat verse fakir kalmayacak, onlara kul olmayacak insanlar ya… Allah’ın verdiği bu gücü sınav olduğunu düşünmeden, ellerinde ki fakirin hakkı olan her şeyi çar çur ederek zalim olmaları… Kendi tercihleri ve depoladıkları odunları ile cehennem ehli olacaklarına delildir. Kendim ettim kendim buldum diyeceklerdir ölümden sonra, ama iş işten geçecektir.
Bu dünyada herkesin bir görevi vardır, karınca kararınca. Kimse bu görevinin farkında olmadığını ve Allah’ın zalimin yaptıklarından habersiz olduğunu sanmasın. Her insan başkasının sınavıdır. Her yaptığı iyiyse başarı kötüyse zelil olmasına sebep olur. Ya başarır güler ya da başaramaz rezil rüsva olur. Bize zalimlik yapan kişiler, eğer biz kardeş olup bir olursak, yani Allah’ın verdiği vazifemizi yaparsak… Mağlup olacaklardır.
Ben diyene biz diyebilirsek, biz güçlü oluruz. Biz olabilirsek Allah’ta bize destek olur. Allah bizim bir olmamızı diler. Bunu için sabır eder. Bu bekleyişte rahmet vardır. Allah biz diyene kendini gösterir, gücünü gösterir. Kişinin gerçek kemale ermesini ve imanıyla yükselmesini murat eder. Biz bunu öğrenene kadar, acı çekeceğiz, sancı çekeceğiz, mücadele edeceğiz… Bosna’da olduğu gibi. İman ile biz ile kazanılan bir savaştır bu… Müslüman kimliği ile hristiyan gibi yaşamasına rağmen içine sindiremeyen düşmana karşı biz olup, imanla yücelen br halkın zaferidir bu.
Neye sahipsek, Allah veriyor. Kardeş olup, bunu paylaşmazsak, ben dersek, Allah bize verdiğini alıyor elimizden. Paylaşırsak verdikçe veriyor, zenginliğini ve cömertliğini gösteriyor Rabbim. Biz, diyeceğiz ki Rabbimiz Allah, o ne derse dediklerini okumalıyız ve onlara göre yaşamalıyız… İşte ondadır dosdoğru yol, bu yolda mutluluk bul ve huzuru yaşa… Benleri biz yapana kadar, mücadeleye devam. Ne zalim bitecek ne şeytanlar ölecek, ne günahlar çürüyecek ancak, biz olalım, birlik olalım, kardeş olalım, eksikliklerimizi tamamlayalım.
İman küfür, ben biz savaşı kıyamete kadar devam edecek. Safımızı ve kıblemizi en doğrusu ile belirleyelim. Rabbimiz yar ve yardımcımız olacaktır doğru tercihimizde…
Saffet Kuramaz