...

Korkut’un aklý somut bölgede soyut varlýklar arýyor, beti benzi atmýþ iklimin açmazlýðýnda taþlarý yerine koymaya çalýþýyor, bedavaya giden günlerin acýmsý yasýný tutuyordu. Akdeniz’deki doðal gaz araþtýrma gemilerini koruma devriyesinden gelmiþler, yemek, duþ ve belirli bir süre uykudan sonra salonda oturmuþ çay içerek dinleniyorlardý. Eve gitmek için izin çýkmamýþtý. Hazýr olarak bekleme talimatý verilmiþti. Eskiyerek vedaya hazýrlanan yýlýn son birkaç günündeki herkesten ayrý payýna düþen, üzünç ile hayal kýrýklýðýný birleþtirip derinlerde boðulmamak için, yetim acýlarýn sevebilme mizacýna yenik düþüyordu. Rahmete yakýn olmak için kendini zorluyor, dileðinin kabulü için samimi bir þekilde Allah’a dua ediyor, iç sezgilerinde iniþ çýkýþlar yaþýyordu.

Devamýnda Akýn’ýn “Her ne olursa olsun. Baþta Suriye olmak üzere Irak, Doðu Akdeniz, Kýbrýs ve Libya, Türkiye’nin esnek bir dýþ politika ve güvenlik stratejisine zorluyor,” sözlerini duymamýþtý bile. Korkut’un bedeni salonda olmasýna raðmen, ruhunun çok uzaklarda olduðunu gören Deniz, Korkut’un yerine söze girivermiþti.

“Belki yine o Libya’yý düþünüyor. Batýnýn tesis ettiði 42 yýllýk Kaddafi despotunu yok ederek, Libya’yý içinden çýkýlmayacak bir fitne ateþiyle 150 kabileyi birbirine düþürmelerini… Adamlarýn derdinin kan deðil petrol olduðunu… Nerede petrol, doðal gaz varsa leþ görmüþ akbabalar gibi oraya çullandýklarýný… Beyinlerine özgürlük ve demokrasi sosu bulanmýþ þuursuzlar güruhu Kaddafi’yi yýkmak için ülkeyi içinden çýkýlmayacak bir ateþin baþlangýcý olacaðýný, o sýradan insanlar nereden bileceklerdi. Bilemezlerdi elbet… Bir Kaddafi gitti, yerine bin Kaddafi geldi. Yanlýþ temelin üzerine doðru bina kurulamýyor ki!”

Aydýn, Deniz’in sözlerini, olaylara bakýþýný, bilgi seviyesini ölçmek istercesine Deniz’in yüzüne baktý. Deniz de Akýn’ýn tepkisini ölmek istercesine ona bakýyordu. Onlar hararetli bir konuþmaya baþlarken Korkut, o an onlar için artýk çevrimdýþý gibiydi.

Korkut, deliþmen yüreðindeki hazanla baþ edebilmek,  yalnýzlýk çeken yüreðinden hece hece dökülen acýlarý sindirmeye çabalýyordu. Geçen günlerden alacaklý, yarýnlardan umutlu iç çekiþleriyle yalnýzlýðýný düþünüyordu. Dalgalý mevsim gibi duygularýn dünden kalan acýlarýn bam teline basýp restleþemiyordu. Acýlarýn da rengi var mýydý? Bilemiyordu.

Uzun bir zamandan beri önündeki gazeteleri karýþtýran Nihal, gazete okumayý býrakmýþ, dikkatli gözlerle Korkut’un aklýndan geçenleri okumaya çalýþýyordu. O ana konuþulanlarý dinlediði halde sesini çýkarmayan Nihal söze karýþtý.

“Türkiye’nin de içinde bulunduðu bölge ortamýnýn baskýsý rekabetçiliði ön plana taþýdýðý gibi, bunda en büyük etken de ABD ile Rusya karþýsýnda izlenen siyaset bunu gerektirmiyor mu?”

Deniz; “Ýyi dersin de uluslararasý rekabeti yönetebilmek ve bu rekabet içinde kendi ulusal çýkarlarýmýzý koruyabilmemiz de büyük önem arz eder. Hatta Doðu Akdeniz’de doðal gaz rezervlerinin keþfi ve Türkiye’yi dýþlamaya çalýþan jeo-ekonomik temelli adýmlar karþýsýnda stratejik manevra kabiliyetimizi de geliþtirmemiz gerekir. Geleceðimiz için Kýbrýs’ta bir donanma üssü kurmayý zaruri kýlýyor. Kýbrýs sadece bir adadan ibaret deðildir. Kýbrýs, Akdeniz’de Anadolu’nun baðrýnda demirlemiþ bir uçak gemisinden farksýzdýr. Libya ile yapýlan anlaþma oldu-bittilere büyük bir darbe vurmuþ, ayný zamanda Libya’da çözüm ve müzakerenin bir tarafý haline gelmiþtir. Kýbrýs’ta donanma üssü geç kalýnmýþ bir karar da olsa, bizim için çok önemli ve lüzumludur.”

...

Devamý var

...

Ant. 241219