BOON NÝYE HERÝFLENMÝYON?       

                - Ülkemiz üç tarafý denizlerle çevrili dünyanýn gözde ülkelerinden birisidir. Burasýný elde etme cesaretini gösteremeyen haçlýlar yýllardýr bizi bize kýrdýrma yöntemlerini denemiþler bunda baþarýlý olamayacaklarýný anlayýnca baþka arayýþlar içerisine girmiþlerdir. Bölücü terör örgütlerini Suriye üzerinden üzerimize salarak sayýsýz askerlerimizin þehit olmalarýna sebep olmuþlardýr.Türk devleti bunun önüne geçmek isteyince karþýsýnda orada petrol için bulunan Amerika ve Rusya'nýn tepkisine maruz kalmýþ, birisi Suriye'yi kendi sivil halkýnýn üzerlerine bombalar yaðdýrtmak suretiyle ülkemize göçe zorlatýrken bir diðeride bölücü terör örgütlerini koz olarak kullanmýþ derken amacýna ulaþarak bizi komþumuzla savaþ durumuna getirmiþlerdir. Bende bu öykümü okumanýza sunarak sizleri biraz olsun gerginliklerden uzaklaþtýrma gereði duydum. Saygýlarýmla. 

             -Yiðitlik gücüyün yettiði herkesi dövmek, ona eziyet etmek demek deðildir. Yiðitliðin þanýnda güçsüze yardým vardýr. Korumak ve sahiplenmek vardýr. Bazen güç ve cesaretin durduðu durumlar vardýr. Bunu iyi düþünmek gerekir.

            -Türkiye’nin her köyünde  yaþamýþ öyle nüktedan kiþiler var ki saymakla bitiremezsiniz. Zaten bu bizim mayamýzda vardýr. Þu yaþýma kadar bunlarýn çoðunun yaþamýna þahit olmuþumdur.

             -Ýbili Emmi’nin öz geçmiþiyle baþlayýp üç dört kadar öykü tefrikasýný yazdýðým da kýsmet olur okursanýz onun Nasrettin Hoca’dan kalýr bir yaný olmadýðýný göreceksiniz.

             -Asýl adý Ýbrahim olmasýna raðmen lakapçý köylüleri ona kýsaca Ýbili adýyla hitap eder olmuþlardýr.

              -Babasý Ýbiþ oðullardan Ali Osman’dýr. Katýldýðý Osmanlý-Rus harbinde en son köylülerince Bakü’de görülmüþ, ondan sonra da kendisinden bir daha haber alýnamamýþtýr.

             -Genç yaþta dul kalan Emine oðlu Ýbrahime hem analýk, hem babalýk yaparak kol kanat germiþ, akrabalarýnýn desteðiyle onu büyütmüþtür.

            -Ýbili askerden geldikten sonra babadan kalma tarlalarýna çocuðu olamayan amcasý Hacý Nuru’nun ölmesiyle payýna düþen tarlalarýnýn da ilave edilmesiyle bunlarý ekip-biçmek suretiyle geçimini temin eder olmuþtur.

             - Efendi, kendi halinde, konu komþusuyla döðüþü, çekiþi olmayan az konuþup çok dinleyen bir yapýya sahipti. Hayatta tek sýkýntý çektiði sinüzit hastalýðýndan dolayý burun deliklerinin yeterli nefes alýp vermemesinden dolayý genizden konuþmasý idi. Bir de içimine hiç ara vermediði sigara onun bu rahatsýzlýðýnýn tetikleyicisi idi.

              -Konuþmakta zorlansa da ne dediði zor anlaþýlsa da lafýný sözünü dinletir, dinlenir, yerine göre lafýný cuk oturtmasýný bilirdi.

              -Anasýný bir baba gibi bildiðinden onu daim sever, sayar, bir dediðini iki etmez, onun sözünden “el ne derse desin” çýkmazdý.

               -Havalarýn ýsýnmasýyla köylüler elde týrpan yavaþ yavaþ sýcaklar çökmeden serinlikte tarlalarýný biçmeye gidiyorlardý. Ýbilinin tarlasý da yol kenarýnda olduðu için haliyle yolun dar olmasýndan dolayý bu gidiþ geliþlerde köylülerce ekinleri çiðneniyordu.

                -Ýbili çalýþmayý pek sevmesede anasýnýn ýsrarlarýyla sabahtan evden çýkýyor yol kenarýndaki ekinleri aðýrdan aðýrdan týrpanla biçiyordu. Ýþlerin aksak gittiðini fark eden anasý gelinine “hadi kýzým Sariye; sende kocanla tarlaya gitde hem ona can þenliði ol yalnýzlýk çekmesin, hem de iþleneni yýðýn yap emi kýzým…” diye tenbihledi.

                -Mustafa Çavuþ’un Halil fakir bir babanýn dört oðlundan birisiydi. Ýri kýyým, babayiðit mi babayiðit bir yapýya sahipti. “yiðit soya çeker” derler ya o da öyle biriydi. Her fakir köylü genç gibi bazen kerpiç kesme, ýrgat durma, bað belleme, amelelik gibi iþlerde çalýþarak geçimini temin ediyordu. “Öyle boþ atýp boþ laf ebeliði yapanlardan” deðildi. Fakirdi ama her þeyin fakiri olunmaz ya, fakirse de gönüllerin zenginiydi..

                -O yýl köy muhtarý onu ve bir arkadaþýný belirli bir ücret karþýlýðý parasý ‘köy boccasýn’dan karþýlanmak üzere ‘kýr bekçisi’ yapmýþtý.

                -Tarlalarý altlarýna verilen atlarla bazen ayrý ayrý bazen de beraber arkadaþýyla geziyorlar, otlamak için giren hayvanlarý tespit edip önlerine kattýklarý gibi sahibine ceza yazdýrmak amacýyla muhtarýn kapýsýna getiriyorlardý.

                - Halil o gün yalnýz olarak kýr bekçiliði yapýyordu. Ulu Yol denen mevkide bir karý koca ve ekinlerin içinde otlayan bir eþek gözüne iliþince atýna bir kamçý vurarak hýzla o tarafa doðru yöneldi.

                -Ýbili sanki çok týrpan sallamýþ gibi arada sýrada bir sigara molasý veriyor, o dinlenirken hanýmý da biçtiði sap destelerini toplayarak yýðýn yapýyor, bazen de ekinlerin içinde yayýlan boz eþeklerini getirip tarlanýn iþlenen kýsmýna býrakýyordu.

               -Bu durum birkaç sefer tekrar edince hanýmý Sarriye; “Ýrbaam eþþaan zikkesini getirseydin þuraya çakar hayvan da elin ekinine yayýlmaya gitmezdi…”

                -Ýbili'nin sigara molasý bittikten sonra karý koca tekrar çalýþmaya baþladýklarýnda baþýboþ eþek tekrar komþu ekine girmiþ karnýný doyuruyordu. Aradan bir müddet geçtikten sonra kýr bekçisi Halil eþeðin yularý bir elinde diðerinde de atýn yularýný tutarak çalýþanlarýn yanýna gelince önce selam verip “kolay gelsin” komþular dediðinde sesin geldiði yöne baþlarýný çeviren bizimkiler önce suçluluklarýndan dolayý utansalar da selamý alýp ‘sað ol’ demeyi ihmal etmediler.

                -Aslýnda Ýbili ile Halil iyi bir arkadaþ idiler. Bu yüzden Ýbili eþeðin ekinde yayýlmasýný (otlamasýný) pek nazarý itibara almamýþ olsa da bunun tersi Halil ne de olsa parayla tutulmuþ bir kýr bekçisiydi, onun için önce görev gelirdi. Biraz düþünen Halil “Ula Ýbili; eþþaan elin ekininde yayýlmasýn, sonra bana laf-söz gelir, onu ya bir yere baðla, ya da hanýmýn yularýndan tutsun, sen ekinini týrpanla” dedi.

                -Eþeðini baðlayacak zikke veya bir aðaç olmadýðýna göre demek akþama kadar hanýmý Sariye onun yularýný elinde tutacaktý öylemi. Bunlarý düþününce içinden Halil’e kýzdýkça kýzdý. "Demek bunca yýllýk severek kaçýrdýðý hanýmý eþeði ayakta tutacak o da týrpan sallayacaktý öylemi." Bu ve buna benzer düþünceler beyninde dank ettikçe birden kan beynine fýrladý. Týrpaný kendisine siper ederek kendisinden umulmayacak derecede heriflenip “Ula dürzü Halil; git iþine, patladýn mý, þurada aþama ne galdý ki” derken birden eli tütün tabakasýna gitti. Ýbili durdukça içerliyor, içerledikçe de Halil’in üstüne üstüne gidiyor, önce hakaretlere varan sözleri sonradan farkýnda olmadan küfre dönüþüyordu.

               - Halil görmüþ-geçirmiþ birisiydi. Hanýmýnýn yanýnda erkeðine el kaldýrmak, onu bir vuruþta yere sermek o erkeðin “bir ömür boyu hanýmýnýn yanýnda küçük düþmesi” demekti. Bunlarý bilen Halil ‘estaðfurullah-tövbe’ getirip duyduðu küfürleri içine atarak hiçbir þey olmamýþ gibi hýzla oradan uzaklaþtý.

                -Ertesi günü Ýbili hanýmý Sariye'siz tarlaya ekin biçmeye geldi. Bir iki týrpan sallamýþtý ki aniden omzuna deðen birkaç deynek darbesiyle kendisini yüzükoyun yerde buldu.

                 - Halil o gece sabaha kadar öfkeden bir dirhem uyku uyumamýþ, sinirinden yastýðý yumruklamýþtý.

“Sabah ola hayýr ola, ula dürzü ben seni bir yerde yalnýz düþürüp bu ettikleriyin ahýný senden çýkartmazmýyým” diye diri sabahý diri etmiþ, aradýðý fýrsat da hemen ertesi günü eline geçmiþti.

                “Neydi lan dünkü havan, haydi o gün yanýnda hanýmýn vardý ses etmedim, gel bakalým bugün neyine güvenecasen…” biraz soluklandýktan sonra,

               “Boon niye heriflenmiyon dürzü…”

                -Pabucun pahalýya patlayacaðýný anlayan Ýbili iþi alttan alma yoluna giderek “Ula gardaþlýk otur hele þuraya”. Cebinden çýkardýðý tabakayý ortaya atarken “iþte ben de ona güvenip sana gafa duddum  ya”  sigaradan bir nefes çektikten sonra “amma dünaan ben iþi biraz ileri götürdüm ellaam, gusura galma gardaþlýk…”

Olanlara ikisi birden kahkahalarla görüþtüler.

Çünkü “arkadaþýn kýlýcý arkadaþý kesmez, onun vurduðu yerden gül bitermiþ” derler atalarýmýz….

 ERDOÐAN ÇALIÞKAN 21 10 2016 KIRÞEHÝR GERÇEK YAÞANMIÞLIKLARDAN