Ne zaman yalnız kalsa dört duvarda
Kendi kendine konuşan adamdı
Kızdığı kendi taş savurduğu da
Samimi bir ses aranan selamdı
Başka bir rolde paylaşmak gerekti
Zarar görmemek sonuçta erekti
Lakin her an can çekişen yürekti
Korkuyu yenmek dilenen meramdı
İster istemez kaderdi yalnızlık
Söyletse dile ruhunda tatsızlık
Kavuruyordu içinde cansızlık
Riyakar olmak öldüren evhamdı
Tanımak gerek kimdi kendisi ki
Bilmeliydi kim Rab efendisi ki
Çözüm var mıydı ne özentisi ki
Kendi kendini ettiği idamdı
İçinde başka dışında ayarsız
Maalesef bu şekilde duyarsız
Kendine bile olamadan yarsız
Ölü mezarı sanal bir ortamdı
Güleni görsen bakıp da kıskanma
Rol yapıyordur bakıp da inanma
Kendi haline bakıp da acınma
Kim dosdoğru ki Rabbime kıyamda
Saffet Kuramaz