Online Üye
Online Ziyaretçi
Doktor, doktor geziyorum
Kaplıca, kaplıca giriyorum
Masum mu ki öğütçüler
Kulağım delik dinliyorum
Hem acılarım katlanıyor
Hem paralarım pullanıyor
İnsan olduğum atlanıyor
Muhtacım, şifa arıyorum
Dinlemedim ya Rabbim sözünü. İsraf ettim, günah işledim, kendime zülüm ettim. Hasta olunca, seni hatırladım. Şimdi öylesine acı çekiyorum. Çaresizlikten inliyorum. Çıkma dediler evden, çıktım. Sokağa çıkma yasağı kondu fırına koştum. Koronavirüs belası her yerde, ne yapacağım bilmiyorum. Dua ediyorum sana içtenliğimle. Kurtar beni diyorum, herkesi de.… Senden başkası yalan… Anladım. Bana şifa ver. Sonra beni öylesine helale alıştır ki, harama gitmeyeyim. Allah’ım senden başkasına beni muhtaç etme…
Bu acılar içinde, anladım ki, sana ayırdığım zaman ne kadar azmış. Seni hatırlamadığım anlar geçen ömrümmüş. Oysaki gerçek dostta, aşkta, öğütçüde senmişsin… Allah’ım bir vesile, bir işaret ver ki, şifa bulayım. Sağlığım yerine gelince hep seninle birlikte olacağım, söz…
Der şifa arayan… Şifa bulur, yeniden eski hayatına sarılır. Verdiği sözü unutur. Yine hasta olur, yine dua eder… Allah yine ona sağlık verir. Ama Allah ancak, kişiye ecel gelene kadar sabreder. Kuluna rahmet eder hep, ama ölene kadar. Artık o vakitten sonra ne söz vardır, ne dünyalık acılar. Beterin beteri vardır belki de, derler ya, Allah korusun!
Bak evrene, galaksiye, okyanusa, güneşe aya… En küçük virüsten tutta samanyoluna! Hiç kendini değiştiren var mı? Ne zaman hangi saniyede baksan herkes aynı vazifede… Hiç biri halinden şikayet etmiyor, hiç bir şeyde istemiyor, ya sen? Neye sahip olsan daha fazlasını istiyorsun. Hangi iyilik dolu yazıyı, şiiri görsen yerden yere vuruyorsun, öğütleri dinlemiyorsun. İnsanın içinde bir halkanın en küçük bireyisin. Ne düzelmek istiyorsun ne düzelenden memnunsun. Belki de ne istediğini bilmiyorsun, ancak belanı bulduğunda şifa isterken ne istediğin belli oluyor. Sağlık olmadan, ölüme giderken hiç bir şey olmadığını anlıyorsun. Etrafında birisi varsa işte o dostmuş diyorsun. Belki de o hasta halinde kimseler yanında olmuyor, Rabbinden başka… Tek gerçek var, ölüm. Onunda hayırlısını istemek lazım. Türlü çeşitleri var. Birdenbire değil de yıllarca insanlara muhtaç yatakta yaşamak, üstelik acılar içinde, Bize denk gelir mi gelir de, Allah korusun. Kıyama kalk, boynunu bük, Allah’a itaat et, her an. Şifa isterken azıcık yüzün olsun. Ne istersen ondan iste, onunla dertleş-namaz, oruç…. İbadetle! Kalbinde hissettiğin şifaya kan… Ayakların yerden kesilsin! Ya bu dediklerim bedava ha. Hiç para vermeyeceksin, doktor aramayacaksın da!
Artık demeyeceksin, şifa arıyorum…
Saffet Kuramaz