Ey! yalan dünyanın fani yolcusu,
Kul doğrulur mu hiç düştüğü zaman.
Dirhem fırsat bulsa kaçar ölçüsü,
Aklın terazisi şaştığı zaman.
Düştün mü bir kere yandın ki yandın,
Dertler sıra sıra gelmez mi sandın,
Kaybolur gençliğin yıkılır bendin,
Derelerde sular coştuğu zaman.
Ne kadar ağlamam dese de gözler,
Dökülür damlalar göl olur dizler,
Ardından söylenen garazlı sözler,
Dokunup yaranı deşdiği zaman.
Yıllar acır mı hiç, buruşur yüzün,
Dizlerin durur da puslanır gözün,
Sayılmaz hatırın dinlenmez sözün,
Yaşın yetmişleri aştığı zaman.
Faniysek herkesin ölüm başında,
Unuturlar; oğlun, kızın, eşin de,
Bir tek ismin kalır mezar taşında,
Dostların kabrini eştiği zaman.
Fatih Coşgun
