Yeter ey gönül bu kadar zevk sefa,
Gayrı seccademle barışmam gerek.
Kabeye yönelip günde beş defa,
Rahman-ül Rahim'le görüşmem gerek.
Rab'bın evinde divanına çıkıp,
Etmeliyim niyazımı diz çöküp,
Nefsani duygulara kılıç çekip,
Şeytan-ül lainle vuruşmam gerek.
Kalp ki tevhit zırhıyla kapladığım,
İsminle atsın diye yokladığım,
Hak yolda halisane topladığım,
Ecrinle, maksuda erişmem gerek.
Yunus'un Mevlana'nın mahlasıyla,
Buluşmalı yüreğim Hüda'sıyla,
Ve Allahümme lebbeyk nidasıyla,
Tavaf edenlerle yarışmam gerek.
Meskenim olduğunda yerin dibi,
Affeyle ey sonsuzluğun sahibi,
Tıpkı giydiğimiz ak kefen gibi,
Arınıp toprağa karışmam gerek.
Fatih Coşgun
