Yükü ağır kalbimde, ne
hayaller kurmuştum,
Gayrı dır dır söylenen, sözlerin anlamı yok.
Can büyütüp içimde, gölgesinde
durmuştum,
Artık vuslat
yazılı, tezlerin anlamı
yok.
Cürmümüz sevda olur, cümleler kifayetsiz,
Yaşamak kaderimdir, hiç olur mu
zahmetsiz,
Abdaldı nice aşık,
aşk yolunda kısmetsiz,
Geri durmak olmayan, azların anlamı yok.
Cilvenle başım döner, sanki
sarhoş olurdum,
Mutluluk ekseninde, kalbi
mayhoş bulurdum,
Bir bakışın uğruna, yollarında ölürdüm,
Ruhuma fetva veren,
nazların anlamı yok.
Şehirler aydınlanır, bir anlık yanışımdan,
Yüreğim çırılçıplak, vuslata kanışımdan,
İklimlerim karıştı,
arada anışımdan,
Zaten tükendim bittim, közlerin
anlamı yok.
Kalbim sana varmanın, yolarında
yoruldu,
Köpüren denizlerim, vakti geldi duruldu,
Umudun nirengisi,
on ikiden vuruldu,
Şimdi yürek yangısı,
cızların anlamı yok.
Ben aşkın cahiliydim, ilk
celsede yıkıldım,
İbrahim’le yan yana, aynı korda
yakıldım,
Adem’in rahlesinde, Havva’mıza!
takıldım,
Silinmiş hatıralar, izlerin anlamı yok…
Adem Efiloğlu