Online Üye
Online Ziyaretçi
YANILMISIM
Seni çağırırım sanırdım, yanlışmış.
Sen gelmezsin, sana gelinirmiş.
Ayrı kaldım sanırdım, yanılmışım.
Bildim ki ayrı kaldım sanınca, sana gidilirmiş.
Otlar, ağaçlar seni zikreder;
Dağlar taşlar seni çağırırmış.
Güneş aşkınla ısıtırmış.
Ay nurunla parlarmış.
Irmaklar, belki sana çıkar diye akarmış.
Rüzgar, sen bunalma diye esermiş.
Sen susama diye kayadan, kaynak çıkarmış.
Sana gelemeyen dağlar utanır,
Koca koca kayalar, aşağı atlarmış.
Sesine hasret kulaklar, sağır kalırmış.
Seni görmeyen gözler, kör gezermiş.
Senden bihaber gönüller, hasta yatağında yatarmış.
İşte…
Ne zaman senden uzaklaşsam;
Kış gelirmiş, gece olurmuş.
Ne zaman sana yaklaşsam;
Ağaçlarım yeşerir, bahçem bahar olurmuş.
Kuşlar, sen işit diye ötüşür;
Çiçekler, sen beğen diye açarmış.
Daha çok güneş alıp da en leziz meyvesini,
Sen ye diye; ağaçlar durmadan uzarmış.
Sen varsan her şey varmış.
Sen gidersen dünya küser gidermiş.
Güz geldi diye göç etmezmiş kuşlar,
Sen, o şehirden gittin diye göçermiş.
Zaten hava soğudu diye de yağmur yağmazmış,
Bulutlar, senin gidişine ağlarmış.
Ya ben hangi bulut kadar ağladım ki,
Sana aşık olduğumu iddia edeyim.
Ya ben hangi kuş gibi evimi, yurdumu bıraktım ki,
Seni çok sevdim diyebileyim.
Simdi söyle bana:
Ben, hangi yüzle sana geleyim?
GAFIL ÇERKEZKÖY 11/11/20