Ağlama yar ağlama

Yüreğimi dağlama...


diye söylenir ve devam eder türkü…  Kim bilir ne olmuştur da yar ağlama der. Türkümüzde, dilimizde, özlemimizde, kabusumuzda, soğukta… Kim bilir nefesimiz bile ağlıyordur. O kadar depomu var o göz çukurunda, nerede birikidir de akar ki! Hani zayıflık mı, ya da nedir verilmek istenenen mesajsa mesajın manası… 




Ağlamanın nedenini sorma bana, çünkü bilmiyorum.


Bu gözlere ne oldu, birden döker yağmur tufanı gibi


Kim bilir sevinçten belki de acıdan…


Belki milyonlarca sebebi var!


Yoksa yakınımda soğan doğrayan mı var?


Yoksa sevdiğim birisi acı çeker de hisseder miyim ki?


Oysa yağmur yağsa günlerce bulut yerleşir asumana… Sonra da nazlı nazlı yağar! Ne yollarda suyu akar doğru dürüst, ne de ıslatır isyankârları! Gizlenmez ama lafından da bahsetmeye değmez. Benim sebebini bilmediğim bir iki damla gözyaşım gibi…


Oysa simsiyah karardığı zaman asuman, şimşeklerle göz gözü görmeden yağar afet olur. Selden toprak kayar, çürük binaları yıkar, insanları alır götürür sonsuz uykuya… İnsanda ki çaresizlik gibi! Beden sarsılır, gözler kan çanağına döner, baş ağrısı ve iştahsızlık perişan eder. Bir sevdiğini kaybetme, umut bağladığımız bir işimizin olmaması… Öyle derttir ki bizi aşar, dağları aşar, Marstan duyulur sızısı…


Her şeyin ortası ya… Ağla ama sel olmasın nihayeti…


Ağla ama gizli gizli… Kimse sormasın nedenini ki, onlar da ağlarlar, zoraki olur-Birden soğuyan hava gibi!


Ağla… Göster insan olduğunu!


Ağla… İnsanlar çare diye yansınlar etrafında!


Kurumasın göz çeperlerin. Çöle benzemesin ormana bakan iris ’in… Kalp atsın, nefesin hızlansın, anla ki yaşıyorsun! Hiçbir insan aldığı nefese dikkat etmez sonuçta, sen ağla ki nefesini hisset, kalp görevini yapsın.


Hani erkekler ağlamaz derler, ağlar, ağlar. Haydi sen de ağla…


Yağmur yağsın barajlar dolsun… Sen ağla kalbine aşk dolsun… Seni kim seviyor kim sevmiyor anlayasın!

İnsan istese de kış gibi kar yağdıramaz gözlerinde… Hiçbir insan son nefesine kadar, ölümü hissetmez gözlerinde. Kar gibi donmaz, dondurmaz… Sımsıcaktır! İşte biz doğadan bu tercihte ayrılırız. Öldük mü gözlerimiz artık ağlamaz, kar dökmez.


Hiç ağlayamıyorsan, haydi soğan soy… Dökülsün inci tanelerin. Ağlamak doğmaktır, sıcacık bir sevginin kollarında. Ağlayan yaşıyordur nihayetinde. Boynun bükme, hıçkırma… Bırak gözlerine o bilir de bulur da yolunu… Okyanusun sonsuzluğunda, gelecek kuşağa bırakır mirasını.


Saffet Kuramaz

( Ağla Diyor Gözlerim başlıklı yazı safdeha tarafından 19.11.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.