Online Üye
Online Ziyaretçi
YİTİK YILLAR
O kadar acımasız ki, yıllar
Bir o kadar da vurdum duymaz kimine.
Eksilmemiş kara bulutlar, gündüz düşlerinde.
Işığa hasret mi hasret gönül penceresi.
Ne farkeder !
Kar yağmış, güneş bile çaresiz
Bahçede sararmış otlar, kurumuş ağaçlar
Bitmeyen dikenli yollar, yokuşlar.
Matem tutmuş dar sokaklar loş yalnızlıklarda.
Bir el bile değmemiş kapı tokmağına
Yorgun bakışların tutsağı olmuş anılar.
Belki de tek tesellisi;
Anlamsız sözlerle çınlayan yüreği.
Yaşamın hoyratlığında akmış gitmiş.
Dur diyememiş yıllara,
Anıların sel gibi aktığı arnavut
kaldırımlarda
Yalçın Atamer
15.Aralık 2020, Bergama