1 Didinmek

günün yorgunluğu çıkıyor karşıma
bir gölgenin tuttuğu saatte
hatıraların acısı düşüyor
avuçluyorum başımı
yalnızlığımı çağırıyorum
en yakınımı kaybetmiş gibiyim
sönen ışıklar
çıkmaz sokaklar , yıkık kentler
kapanan umutlar
hiç tanımadığım insanlar
uçurumlara düşüyorum
kalbim duruyor görüyorum
kalbinden beni kaçırıyor ölüm
akşam olmuş düşmüşüm
kaldığım yerden koşuyorum
sokak lambaları kaldırımlar tutuyor
kendime geliyorum
hiç ummadığım bir saat
bir kedinin çakır gözleri
şehrin caddeleri kalabalık
gelen hayalin durduruyor beni
böyle bir Eylül akşamı
yalnızlık acı veriyor
günlerce değiştim
günlerce bekledim
başka biri oldum
hayata başka bakıyor
gözlerini gören
gözlerim...


mustafa kaya
27.12.2020 / üsküdar
( Didinmek başlıklı yazı cirik tarafından 27.12.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.