Online Üye
Online Ziyaretçi
Sana avuçları patlarcasına alkış tutmak vardı
Karnı açken bile
Sessiz kalabilmeyi başaran çocuk…
Bir duysa alem beni
Utansa insanlık kimliğinden
Yine de bir eyvahın kıyılarında boğulacaksın
Az sonra dudaklarını hohlayacak ölüm
Az sonra bol mezeli sofralarda
Anason kokularında unutulacaksın…
Ah çocuk!
Biliyorum kendimden
Sadece sevgiye muhtaçtı yanakların
Annenin avuçlarında
Kopardılar seni
Sevginin ihtişamından
Yeter mi bilmiyorum ama yetmez
Yine de özür dilerim…
Annenin memelerindeki avuntuyu
Bir ömür mutluluk sayabilecek kadar sessizken
haykırışın
Masum gözlerinin bakışlarında
Yitik bir saltanattır insanlığa bakışın…
Adem
Efiloğlu