Þiirin güzergâhý, aþk ile iþtigalse,

Tarumar olsun ömür, sevdanýn miracýna.

Daðýlmýþ parçalanmýþ, anlatýlmaz bir halse,

Çeksinler bari mirim, hemen daraðacýna.

Aþkýn efruz haliyle, býrakýn yansýn aþýk,

Gözyaþýnýn, gölünde varsýn yýkansýn aþýk.

Hesapsýzdýr sözleri, özlemi  hesapsýzdýr,

Yanýktýr þiirlerin, kafiyesi hecesi.

Adeta kefen olur, yakasýzdýr, cepsizdir,

Kesinlikle karýþýr, gündüzüyle gecesi.

Kim bilir bir þairin, sözlerinde ne saklý,

Hani anlatsam desem, söylemek de yasaklý.

Erbabýna maliktir, mananýn ihtiþamý,

Yetmez ise nefesi, yüreðine gam çöker.

Özlemi zehir kusar, kendisine akþamý,

Vuslatýný kuþanýr, hasrete çile çeker.

Gözleri eskimekte, eskiyen yollar gibi,

Tükenir usul usul, tükenen yýllar gibi.

Âdemin kalemiyle, bir þaire dert oldum,

Kýskandý cümle âþýk, cümlelerin hasýný.

Nicesi geldi geçti, derdiyle öyle doldum,

Onca yüce sevdanýn, yüklendim mirasýný.

Vaz geçme ey yabancý, aðýrdýr sevda yükü,

Uzaklarda arama, elbet kalbinde kökü.

Âdem Efiloðlu