İlikleyemediğim bir düşsün sen…
Düşsel bir aksanda sarkıtı mevsimin…
Ah, mimozalar ördüğüm ceketim
Boynumda ince bir eşarp:
İçimde saklı aşk ve lokum bahşederken
Aşk nasıl da şeker tadında
Bazense acı ve yassı bir mevsim
nakşeden…
Göğün nakkaşıyım ben
Ve semazen mimarim.
Dökümlü eteklerinde küflü yüreğimin,
Küfreden iblisten köşe bucak kaçtığım
Aklımın katlarında dans eden bir
ferman
Ve işte sekiyorum bir heceden
yüreğinize
Yürekliyim ben severken en alasından hem
Bir hüsranım aşka kaya misali gibi
dayandığım
Oysaki zarif bir kum tanesinden
hallice.
İmsak vakti şiarım...
Ezanlarda saklı huzurum
Ömürlük bir sekmedir yüreğin
Hazanında kul kölesi olduğum
sağanağın,
Her damlasında akan ruhumun çatısı
Belki de zemini evrenin
Simanız yabancı gelmiyor hem.
Sinsi değildir asla aşk ve özlem.
Ah, sindiremediğim bir çaresizlikle
hemhal
Düş çukurunda fokurdayan bense
gerçeğim
Tıpkı gerekçelerim gibi bir yandan da
kaçarken sizden
Yeter ki zarar ziyan vermeyeyim
Sonlanmadan şiirde saklı ferman
Fidesi umudun elbet gözümü sakındığım
Yasın da muadili bir kelam
Ve ben bir selama şimdiden tavım
Ne de değişir tavrım
Siz yine de inanmayın ben çok
korkarım.
Hüzündür akisle bir nebze de olsa
yağdığım
Yağdıransa yüce Rabbim
Yağmalandığım kadar âşık bir
semazenim
En alasından acı yüklü küfem
Külliyen yalanmış hem aşkın muadili
iken
Özlem yüklü bir araya gelmeyen o iki
yakam
Yandıkça bu ateş
Yakuttandır gözyaşlarım.
Nazenin ruhun firar ettiği bir metruk
hane ki
İçimde devinen mabedim
Bense sarkıtı hicabın
Akisle yüklü bir serenat mahcup
kılındığım
Şifahen mutlak bir esaret
Nasıl ki dünden kalan
Özrümle ve özümle sevdim ben sizi
Şifa bildiğim illa ki aşk yüklü bir
ferman
Dikemediğim sökükleri yüreğin ki
Kabrime yürüdüğüm nasıl da aşikâr
Ömür billah kaçıp kovalanan bir
rüzgârla
İstişare eden şu tek zerremle
Kanadığım asla değil yalan
Kandığımsa saklı Allah nezdinde
İbaresi yüreğimin
Bir mimoza bahçesinde can vermeliyim
ben.