Online Üye
Online Ziyaretçi
Öykünme asla o sonuncu harfe:
G/özlerimin iskeletinde hamt
ettiğimsin:
Bir harf eksik bir harf fazlası
Ah, aldanmışlığım mavi göğe
Bir çan eğrisi gibi kaykılmışlığım
alfabede
Ne olur otuzuncu harfim ol benim.
Retinası yırtılmış bulutların
Kan yağmazsa namerdim
Ölümü gör hiç mi sevmedin beni?
Aşikâr ateşi evrenin
Bir atış talimi gibi resmettiğim
iksiri
Dünün
Günde b/ölünmüş hecelerden düşen
payıma
Düş gezginidir kalemim
Gerçeklerin asla yetmediği
Bir karede saklıyım ben
İkiletme sözlerimi.
Varlıksa ketum
Aşksa lafügüzaf
Hulasası sözcüklerin
Söylemediklerimden vur beni
Kaçkın dimağı şafağın
Şafağı atmışsa evrenin
Kuytularda düşkün bir yaprağın
damarlarından
Sökün eden hüzünde saklı
Söylemediklerimin alfabesi
Vur beni vur şakağımdan
Akan mürekkebi gör ve öyle git.
Kal, diyemem
Kan damlarken kalemimden.
Gitmeliyim belki
Dönmekse sırtını
Sıvazladığım yıldızın ta kendisidir
ihbar ettiğim
İmha etmekse dünü
Günde kalmış soytarı bir rüzgâr
Eylül’ün bahtına düşense acı ve azap.
Günümden yana derdim
Yarına dokunmaksa sözlendim ben
kederimle
Yetilerim yetemezken ahvalime
Yetim yüreğimde saklı tek bir hece
Kalemin nazarında yazdıklarımdan
başka
Yazmak ne ki sevmedikten sonra?
Hurra gölgeler.
Layığı ile sevenler dillenirler.
Gökte saklı kaçamak bir bakış
Akseden yana yakıla bir telaş
İçimde saklı gizleyemediğim sevinç
Ne zamanki düşsen aklıma
Gözümden düşmüş olsan da
Son bir harf ekle yüreğimdeki
alfabeye
Otuzuncu olsa bile sonlanmaz asla bu
hikaye.