"Köyün birinde yaþlý bir adam varmýþ. Çok fakirmiþ ama kral bile onu kýskanýrmýþ. Adamýn öyle dillere destan bir beyaz atý varmýþ ki, kral at için adama bir hazine teklif etmesine raðmen atý bir türlü alamazmýþ. Yaþlý adam, krala, 'Bu at, sadece bir at deðil, benim için bir dost, insan dostunu satar mý?' dermiþ. Günler gelip geçerken, bir sabah kalkmýþlar ki, at yok. Bütün köy, ihtiyarýn baþýna toplanmýþ, 'Seni ihtiyar bunak. Bu atý sana býrakmayacaklarý belliydi. Krala satsaydýn, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaþardýn, þimdi ise ne paran var ne de atýn' demiþler, ihtiyar, 'Karar vermek için acele etmeyin, sadece at kayýp' deyin demiþ ve eklemiþ: 'Çünkü gerçek bu. Gerisi sizin yorumunuz ve verdiðiniz karar. Atýmýn kaybolmasý bir talihsizlik mi, yoksa bir þans mý, bunu henüz bilmiyoruz. Bu olay bir baþlangýç, arkasýnýn nasýl geleceðini bugünden kimse bilemez.'
Köylüler ihtiyar adama kahkahalarla gülmüþler. Aradan 15 gün geçmeden, at bir gece ansýzýn dönmüþ. Meðer at çalýnmamýþ, daðlara gitmiþ ve dönerken 12 vahþi atý da peþine takýp getirmiþ. Bunu gören köylüler toplanýp, ihtiyardan özür dilemiþler ve 'Sen haklý çýktýn, atýn kaybolmasý bir talihsizlik deðil, adeta bir þans oldu' demiþler. 'Karar vermek için gene acele ediyorsunuz' demiþ ihtiyar. 'Sadece atýn geri döndüðünü' söyleyin. Bilinen gerçek bu. Ondan ötesinin ne getireceðini henüz bilmiyoruz. Bu daha baþlangýç. Köylüler bu defa ihtiyarla açýktan dalga geçmemiþler ama içlerinden, 'Bu herif sahiden gerzek' diye geçirmiþler.
Bir hafta geçmeden, vahþi atlarý terbiye etmeye çalýþan ihtiyarýn tek oðlu attan düþmüþ ve bacaðýný kýrmýþ. Evin geçimini temin eden oðul þimdi uzun zaman yatakta kalacakmýþ. Köylüler gene gelmiþler ihtiyara ve 'Bu kez haksýz çýktýn, bu atlar yüzünden tek oðlun bacaðýný uzun süre kullanamayacak. Oysa sana bakacak baþkasý da yok. Þimdi eskisinden daha fakir, daha zavallý olacaksýn' demiþler. Ýhtiyar, 'Siz erken karar verme hastalýðýna tutulmuþsunuz' diye cevap vermiþ ve eklemiþ: 'O kadar acele etmeyin. Oðlum bacaðýný kýrdý. Gerçek bu... Ötesi sizin verdiðiniz karar. Ama acaba ne kadar doðru. Hayat böyle küçük parçalar halinde gelir ve ondan sonra neler olacaðýný size asla bildirilmez.'
Birkaç hafta sonra, düþman büyük bir orduyla saldýrmýþ. Kral, eli silah tutan bütün gençleri askere almýþ ve görevliler, ihtiyarýn kýrýk bacaklý oðlu dýþýndaki bütün gençleri götürmüþler. Savaþýn kazanýlmasýna imkân yokmuþ, giden gençlerin ya öleceðini ya esir düþüp köle olacaðýný herkes biliyormuþ. Köylüler, bir kez daha ihtiyara gelmiþler ve 'Yine haklý olduðun kanýtlandý' demiþler: 'Oðlunun bacaðý kýrýk, ama hiç deðilse yanýnda. Oysa bizimkiler belki asla köye dönemeyecekler. Oðlunun bacaðýnýn kýrýlmasý talihsizlik deðil, þansmýþ meðer.' Ýhtiyar, 'Siz erken karar vermeye devam edin' demiþ ve eklemiþ: 'Acele karar vermeyin. O zaman sizin de herkesten farkýnýz kalmaz. Hayatýn küçük bir parçasýna bakýp tamamý hakkýnda karar vermekten kaçýnýn. Karar, aklýn durmasý halidir. Karar verdiniz mi, akýl düþünmeyi, dolayýsýyla geliþmeyi durdurur. Buna raðmen akýl insaný daima karara zorlar. Çünkü geliþme halinde olmak insaný huzursuz yapar. Oysa gezi asla sona ermez. Bir yol biterken yenisi baþlar. Bir kapý kapanýrken baþkasý açýlýr."