‘’Ölüm ve papatyalarla yarýþýyor öte güvercinleri

Gece kan döküyor parmak uçlarýndan

Yorgun martýlar gibiyiz

Deniz tükeniyor, kanatlarýmýz

Birer birer düþüyor karanlýða

Kaçýncý ölünün intiharý bu

Zulmete kurban giden kaçýncý ölüyüm ben

Kaçýncý ölünün intiharý bu…’’(Alýntý)

Makûs talihi ýssýzlýðýn ve bonkör rüzgâr:

Açýsý olmayan hayallerden yaðan rahmet gibi

Aþkýn inkârý

Belki de saklý bir ceset

Yanlýþlarýna kurban verildiðin

Her düþ’ ün bir öncesi o intihar

Gülüþünden cesaret aldýðým

Ýhtimaller dâhilinde sevdanýn

Yansýyan bir esaret ve felaket adeta

Adýmladýðým yokuþun en yukarýsý

Varamadýðým bir istikamet

Gözümün önünde kaçýþan hayaller

Kap kaça uðramýþ yüreðin infilak ettiði

Bazen susku giyindiðim

Bazense nidalarýmla sürüklendiðim.

Bir çeþme baþý musluðundan dökülen

Hüzün ve elem

Göðün kudreti ve iþte uçtuðum

Kabrimin üstünden

Dünyaya selam çaktýðým

Bazense alaya ve hafife alýndýðým

Aðýr olsa da yüküm

Yok olsa da dermaným

Asla yakýnmam ben severken

Azýða aldýðým her düþte patlak veren o fýrtýna

Yüreðin sönük nidalarý

Kýsýp da gözlerimi hedefe kitlendiðim.

Renkler s/üzgün

Cafcaflý sözcükler ve günlerse ölü

Ölüyü bile güldürürdüm bir zamanlar

Þimdilerde diktiðim sökükler

Hecelerken de hayatý hayýflandýðým nice karartý

Göðün deliþmen rüzgârý olsam ne ki?

Varlýðýma delalet bunca sözcük

Hayaller ise tapýnaðýmda saklý esaret

Elbet düþkünlüðüm hayata ve ölüme

Gönül bahçemde kundaklandý çoktan

Ýrisinden düþler yanýp kül oldu

Kulluðumsa sadece Rabbime

Kulaçlarýmla aþtýðým dehliz iþaret ederken cenneti…