Meyil
Meyil
Yine hafakanlar bastı bu gece beni,
Kıyametler kopuyor yüreğimde.
Gayri duramam…
Çıktım,
Karanlığın üzerine doğru yürüdüm…
Gökte Zühre’yi aradı gözlerim.
Bana hep sevgiyle gülümser.
Bu yüzden adını sevgi koydum, Zühre’m…
Yıldızlar üzerime yağarken,
Sanki bayılacağım bu tesirden.
Birden düşlerime arsızca giriverdin sen.
Hayalin karşımda belirdi, kulağımda sesin.
Uzandım ama tutamadım,
Beni benden alıp kendimden geçiren,
Damarlarımda akan zehirsin sen.
Şimdi kokmuyor güller, neredesin?
Suyun yukarı aktığını gören mi var?
Gönlümün sana düşmesi için eğil.
Bil ki aşkım yukarı olmuyor meyil.
Ahmet Bektaş
(
Meyil başlıklı yazı
ahmet-bektas tarafından
1.04.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
