Sana yalnızlığımı anlatayım
Almira
Ayalarıma ağır sancılar bırakan
yaralardan
Kan sızarken
Sus öylece dinle…
Bütün kelimeler sessizliğe
gömüldüğünde
Uzun fay kırıkları dolar yüreğim
Dağların üzerine geldiğini
düşün
Düşün ki dağ durmuyor
Heyelan olup geliyor üzerine…
Bulutların durmadan ağladığını düşün Almira
Yıldız yıldız karların
saçlarımı ağarttığını
Irmakların deli boran aktığını
Leylakların ağladığını
Kuşların uçmayı bıraktığını
Düşün Almira düşün
Hala peşindeyiz olmayacak bir
düşün…
Gülüşümü çaldılar Almira
Savaş çığlığı atan kan
budalaları
Çocukları öldüren kurşunlar
Ayak bağı hüzünler çoğalttılar
ömrümde
Uygurların katledilişlerinde
kahroldum
Bosna’nın sokaklarında dilemma
Acıları kuşanıp durdum Orta
Asya’da
Bilmem ki ağlamak kar eder mi
Afrika’da…
Ah Almira
Biz keder coğrafyasının asil
nöbetçileriyiz
Kim ağlasa medet tuttu
topraklarımızdan
Kim ağlasa bakmadı arkamızdan
vurduğuna
Kim ağlasa mazlumlara kanat
olduğumuzdan
Sığındı yamacımıza…
Ah Almira
O yüzden ah alma Almira
Ahımı alıyorsun ahımdan…
Âdem Efiloğlu