Biçim: Düzenli Baðýmsýz Nazým
Türü : Epik

MEHMET OLMALIYIM

1.Kýta

Günümüz Anadolu deðerlerinin hiçe sayýldýðý, medyasýyla, sosyal erozyonuyla ve kökü dýþarýda, dallarý Anadolu insanýnýn sinesine, o tertemiz yüreðine uzanan günümüz Anadolu’sunda, duruþuyla geçmiþ deðerlerin savunucusu, bir deðerler bekçisi ve Mehmet yürekli olmak, Mehmetlere sevdalanmak lazým.
Koca Seyit’in kucaðýndaki mermi gibi, bu deðerleri hiçe sayan, ecdadýmýzý tarih sahnesinden silmeye çalýþan iradenin, süslü ve kasvetli kalbine, Koca Seyit’in kucaðýndaki mermi gibi, sabýrla ve yýlmadan yol almak… Sadece bu mu? Bu vicdansýz zihniyete, gariban Hasan Çavuþ’un süngüsü, Afyonlu Halil’in ayaðýndaki Anadolu’daki nenenin yüreði gibi yýpranmýþ çarýk olan; ama ihtiþamý bol, yüreði kýsýr olan düþmanýn görünüþüne aldanmadan, mücadelede Mehmetleri var eden Mehmetsi yürekler olmak lazým...Aldanmadan dünyanýn gamýna, kederine ötelerin ötesine sevdalý olmak lazým. Mehmet olarak kapanan gözlerin, açýlýnca þu kýþ gecelerinden farklý, bahardaki renk cezbesine açýldýðýný bilmek lazým… Her Mehmet bir renktir ve bu renkler görünen gerçek ötesi gerçeðin ta kendisidir.


2.Kýta

Duruþu ayný, sabrý ayný ve dirayetli olmalý Anadolu insaný. Mehmet gibi Mehmet olmalý. Güzeller güzelinin kelamýyla, cennetten bir seda, ruha kavuþan ana gibi, gönül teli olmalý. Her telin ahengi Mehmet, Mehmet, Mehmet olup, Yozgatlý yiðidin ve onun gibi yiðitlerin baþýnda kýna gibi naðme naðme bitmeli. Ana duasý, destan olup istikbale dem dem vurmalý. Anadolumuzda muradýmýz Yozgatlý yiðit ve kendini kurban bilen yiðit evlatlar olmalý. Sevdamýz, aþkýmýz öteler ötesinde, bizi kucaðýný açarak bekleyen güzeller güzeli olmalý. Duruþu ayný, sabrý ayný ve dirayetli olmalý Anadolu insaný ve böyle kalmalý.


3.Kýta

Ýsim ne fark eder Mehmet olmak yeter. Uðruna seve seve can vermeye hazýr olduðum vataným için er olmak yeter. Nöbetçiyim, deðerler eri, namus eri, vicdan eri þu dünya kýþlasýnda. Bir imamýn er kiþi diyerek tabutuma Ya Allah! deyip, Mehmetlerin diyarýna göndermesi yeter.
Mehmet gibi yaþayýp, Mehmet oðlu olduðumu bilmeliyim.

4.Kýta

Her an bir vurgundur içimde. Gözlerim bayraðýmý bayrak yapan deðerlere bakar. O deðerleri deðer yapan damarýmdaki kandýr. Her bayraðý boyayan boyanýn onu boyamaya mesafesi yetmezken; ancak þehadet þerbetini içen yüreðin kaný ulaþýr, ulaþýlmazlar ulaþýlmazýna. Hiçbir bayrak bana böyle gönülden gelmezken, Ay yýldýzlý bayraðým gelir Mehmetsi gönüllerden. Sadece istikbal mi gaye? Ýstikballe mukayyed kalmadý, yayýldý bir gülün kokusu gibi ahiret mezrasýnda, þehadet ezgileri. Bu ezgiler dilimde size gelmeliyim. Ben bugün Mehmet’im Mehmet gelmeliyim.


5.Kýta

Þehadet þerbetiyle ýslanan Çanakkale topraðýnýn bir karýþý neyse, Þýrnak’ta odur. Çanakkale’deki yolcu neyse Anadolu’yu karýþ karýþ gezen yolcu da odur. Þýrnak’tan Çanakkale’ye bakan dedem, Çanakkale’de süngü baþýnda kendisini görür. Bu vatanýn bahçývanlarý olan dedeler, mekan gözetmeden geçmiþten geleceðe, Mehmetsi çiçekleri, Mehmetleri görür. Ýstikbalin semeresine sevdalý dedeler, bizim için ekmiþ vatan baðýný, bizim için iþlemiþ gönül tacý vataný.