Adım
sonbahar…
Zamanı
ellerinde tutan dervişin
Soğuk
nefesi.
Bütün
mevsimlerin geçtiği son durak
Ve geçtikçe
tutunduğum…
Zaman
yaşamadan bilmez adını
Eskisi yok
hükmünde hayallerin
Sokak sokak
düşsen de peşine.
Nafile umut
besleyişlerin
Nafile
ilkbahara özenişlerin
Ertesi
gelmez yarınların sızısı
Güz
yaprakları gibi düşerken üzerine.
Kelimeler
üzerimize döküldükçe
Sokaklarını
es geçen yağmura küsüyorum
Oysa çamura
bulanmış pınarlarında
Yıkansaydı
bütün efkârım.
Hayatın
toprak kokan havasından
Saatin kaç
olduğunu
Bir an
unutmuş olsaydım
Üşüyen
ellerimle ceplerimin köşesinde
Saklambaç
oynardı parmaklarım.
Adım
sonbahar…
Elleri
yüzüne dokunan an
Ellerimin
tenimle dansında
Bir Kasım
anlatımı
Anlamıyorum
bir türlü
Anlamadığım
ne kadar yalan varsa
Kahrolduğum
tek an.
Adım
sonbahar
Kelimeleri
tüketerek ezber ettiğin
Son yangın…
Âdem
Efiloğlu