----- GİBİYİM -----
Sensizliğin deminde daralıyor nefesim
Sanki fani ömrümün ahirinde gibiyim
Firakın berduşluğu ahvâlimdeki resim
Yaşayan o ervahın şehirinde gibiyim
Efkârın bulutları eksilmez gök kubbemden
Hicranın yarasına çare gelmiyor emden
Bilenmiş düşünceler geri durmuyor zemden
Şu an yaşam tadının zehirinde gibiyim
İçimde desen desen varken bu kalbimde sen
Ab-ı hayat bulurdu; bu ruh bu beden bu ten
Aklıma düştüğünde inim inim inleten,
Örsteki darbelerin mahirinde gibiyim
Yaşamın kıyısında kâbustan bir düş gördüm
Yokluğun mevsiminde hiç bitmeyen kış gördüm
Durmadan etrafıma kalın duvarlar ördüm
Öyle bir umutsuzluk zahirinde gibiyim
Denklemler çözülmezken izanımın arkında
Sadece göz yaşlarım belki bunun farkında
Evrenimdeki döngü durmuş zaman çarkında
Dipfirizde hayatın tehirinde gibiyim
Hayâllere zifiri gölge düştüğü o an;
Karanlık mecralarda bendim yanıp kavrulan
Rotasız bir mefhumda sağa sola savrulan,
Küflenmiş duyguların nehirinde gibiyim.
Hasan Kambay 09.06.23
(
Gibiyim başlıklı yazı
Kambayi tarafından
13.06.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
