“Tüm doða, en küçüðünden en büyüðüne, bir kum taneciðinden güneþe, temel canlý hücrelerden insana kadar, sürekli bir oluþ ve yok oluþ,
sürekli bir akýþ, durmayan bir hareket ve deðiþme içindedir.”(Friedrich Engels)

“O Allah’ýn yoluna ki göklerde ne var, yerde ne varsa hep O’nundur…”!(Ýbrahim Sûresi 2. ayet)

Yazýya baþlamadan belirtmek isterim ki: Kur’an-ý Kerim’de yazýlanlarý Engels’in düþünceleri ile karþýlaþtýrmak gibi bir niyet deðildir bu.
Aksine, materyalist felsefe ve Kur’an-ý Kerim’deki bütünlüðü kavrayabilmek; aklým erdiði, dilim döndüðünce.* Materyalizm ve ateizmin arasýndaki
birkaç çeliþkiye bakarak ateist felsefeyi materyalizmden dýþlamaktýr. Nasýl?

Ateizm en kýsa anlamý ile tanrý tanýmazlýk olarak bilinir. Bu anlayýþa göre, “Tanrý’nýn var olmadýðý” kesin bir doðrudur. Bilindiði gibi ateizm,
teist felsefe akýmýný rededen bir felsefi bakýþtýr. Bu anlamda Marx’ýn ve Engels’in materyalist felsefe teorileri biraz daha bilime dayalý görüþler olmakla beraber,
þüpheciliði beraberinde getirir! Kaldý ki Marx ve Engels dini ve idealist bir akým deðil, materyalist felsefeyi; bilimsel bir akým haline getirebilmek için dini ve idealist
yönlerini atarak bilime dayalý bir felsefe haline getirirler.

Bilim her bulgu ve her belgeye þüphe ile yaklaþmak zorundadýr! Bu anlamda materyalist felsefenin (tabi bir çarpýklýk yok ise) ateizmle hiçbir ortak yaný yoktur.** Ayrýca Marx ve Engels’in savunduðu diyalektik materyalizm, tanrý anlayýþýna düþüncesi gereði agnostisist felsefeye daha yakýn bir felsefi akým denilebilir! Çünkü
agnostisist felsefe, Tanrý’nýn varlýðý veya yokluðu sorusunun yanýtlanamaz olduðunu savunur. Her iki ihtimal de þüphelidir.

Aslýnda diyalektik ve tarihi materyalizm (J. V. Stalin) bu sorunun yanýtýný çok güzel veriyor bence! Doðal yaþamý ve toplumu bir bütün olarak ele alýyor.
Kendi diyalektik yöntemini þu þekilde açýklýyor Marks:

“Benim diyalektik yöntemim, temeli itibari ile Hegel’in kinden yalnýz farklý deðil, ona taban tabana zýttýr. Hegel için, ‘ide’ adý altýnda hatta baðýmsýz
bir özneye dönüþtürdüðü düþünce süreci, gerçek olanýn yaratýcýsýdýr ve gerçek olan, “ide”nin yalnýzca dýþ görünümünü oluþturur. Bende ise, tam tersine, düþünsel olan, insan zihni tarafýndan yansýtýlan ve tercüme edilen maddiyattan baþka bir þey deðildir.”(J. V. Stalin; Diyalektik ve Tarihi Materyalizm)

Aslýnda bakýldýðýnda bu noktada anlatýlan maddiyat Kur’an-ý Kerim’de de tarif edilen tanrý varlýðýna en yakýn düþünce olarak ortaya çýkýyor! (Bu elbette benim görüþüm) Devam ediyor Marks;

Marksist diyalektik yöntemi þu þekilde karakterize ediliyor: Metafiziðin tersine diyalektik, doðayý, birbirinden kopuk, birbirinden tecrit edilmiþ ve birbirinden
baðýmsýz "þey"lerin, görüngülerin tesadüfî yýðýný olarak deðil, fakat birbirine organik olarak baðlý, birbirine baðýmlý ve birbirini koþullandýran "þey"lerin, görüngülerin birbirine
baðlý yekpare bütünü olarak görür.”***

Aslýna balkýdýðýnda, Marksist yöntem, bana göre tanrýya en fazla yaklaþmýþ olan bir felsefi akým sayýlabilir. Hâsýlý, Tanrý her yerdir, her yerdedir, canlýya þah damarýndan daha yakýndýr! Doðmamýþ ve doðdurulmamýþtýr, görülemez ve hayal edilemez… Marksist diyalektik yöntemi yazmaya devam ediyorum…

Metafiziðin tersine diyalektik, doðayý, sükûn ve hareketsizlik durumu olarak, durgunluk ve deðiþmezlik durumu olarak deðil, her an herhangi bir þeyin
ortaya çýkýp geliþtiði ve herhangi bir þeyin çözüldüðü ve sönüp gittiði sürekli hareket ve deðiþme, sürekli yenilenme ve geliþme olarak görür ( bunun tasavvufi karþýlýðý ise “tekamûl”dür.).

Buradaki anlayýþ da yukarýda yazdýðým teoriyi doðrular niteliktedir. Tüm kozmosun canlý olduðu gerçeði bu ihtimali daha da kuvvetlendirir! Evet, tüm kozmosun canlý olduðunu söylüyorum. Bunu anlamak için fazla uzaklaþmaya gerek yok. Etrafýmýza bakmak yeterli olacaktýr. Topraktan çimenin çýkmasý, aðacýn yetiþmesi bana göre topraðýn canlý olduðunun kanýtýdýr. Ayný þekilde uzayda dünyanýn oluþmasý ve burada hayat olmasý da bana göre kozmosun canlýlýðýný kanýtlar niteliktedir!

Bunu bir evrim süreci olarak nitelendirirsek bir canlýnýn oluþmasý için mutlaka baþka bir canlýnýn evrim geçirmesi veya mutasyona uðramasý koþulu gereklidir!
Bigbeng bunun bir süreci olarak kabul edilebilir! Her halükarda bu kozmosun bir tanrý olduðunu kanýtlamaya yeterli deðildir! Ancak materyalist felsefede de var olmasý gereken þüphe ortaya çýkar. Var ise bana göre bu tüm bu olaylarýn bütünü ve her halükarda her maddeye þah damarýndan daha yakýndýr. Çünkü Marksist diyalektik yöntemde de belirtildiði gibi her olayýn birbirine baðlý olmasý daha açýk bir anlatým ile tüm tabiatta komünal bir hareketin bulunmasý gerekir. Aksi hâlde tüm tabiatýn dengesinin bozulmasý kaçýnýlmaz bir hâl alýr! Bu dengeyi saðlayan þey de bana göre tabiatýn ta kendisidir…! Tabiatta geliþen hiçbir olay sebepsiz deðildir!...

(“Sebepsiz olmamasý, “kendiliðinden” oluþmasýna da engel deðildir. Aklý karýþanlar diyalektik düþünceyi “ezberlemek”ten vazgeçerek “öðrenmek” için çaba harcasýn. Çünkü ezberlemek “sýradan” bir durum iken, “öðrenmek” akýl, emek ve “þüphe” gerektirir.

Þöyle de söyleyebilirim: Öðrenmek emek ister, yürek ister, göt ister… d/evrimi savunmak ve d/evrimci yaþamak gibi… “Örgüt”lü yaþamak baþka, devrimci yaþamak ve devrimi yaþamak baþkadýr…”(Münir Bircan))



*Bu bütünlük, materyalizm ile Kur'an-ý Kerim'in birbiriyle baðlantýlý olduðunu deðil, "aklýn yolu bir" sözünü doðrular!
**Bununla beraber teizmle de bir ortak yan bulunduðu anlamýna gelmiyor tabi.
***Diyalektik ve Tarihi Materyalizm (J. V. Stalin)


Deniz Ozan ÞENTÜRK