Güvendim insanlara, ne dedilerse kandým,

Taviz üstüne taviz verdim, yine olmadý.

Yük babamýn yüküydü, ses etmedim, sýrtlandým

Buzdaðýnýn altýna girdim, yine olmadý.

Çocuktum, ümit ettim, her derde bir ilaç var,

Buna raðmen yolsuzsam bende habis mizaç var.

Geçer elbet, birazcýk zamana ihtiyaç var,

Büyürsem unuturum derdim, yine olmadý.

Her tattýðým iþkence, her iþittiðim tehdit,

Ýçimde bir yangýn var, cehennemden de þedit.

Nefret mayýn, kin bomba, öfke hazýr dinamit,

Etrafýma bir duvar ördüm, yine olmadý.

Düþmaný dýþarýda aradým çeyrek asýr,

Bilmedim hasmým benim, savaþ bana münhasýr.

Kýrka yakýn eridi kalbime çöken nasýr;

Gerçeði ayan beyan gördüm, yine olmadý.

Otuz yedi yýl oldu, yüzüm barut lekesi, 

Malesef bu savaþýn yokmuþ mütarekesi.

Tüm sesler kesilince duyuldu hücum sesi,

Tuttuðumu çarmýha gerdim, yine olmadý.